บทที่ 139 ชะตากรรมที่ไม่อาจปฏิเสธได้

เนลล์ไม่ไปรอที่ประตูหลังจากให้คำแนะนำ ดังนั้นเธอจึงพาลิซซี่ไปที่ห้องแต่งตัวหลังเวทีมันบังเอิญเป็นเวลาสำหรับการหยุดพักชั่วคราว เนื่องจากเหลือเวลาพักอีกสองนาที แดเนียลที่เพิ่งลงมาจากเวทีหยิบขวดน้ำมาดื่มเพื่อดับความกระหายของเขา ดวงตาของเขาเบิกกว้างอย่างไม่เชื่อเมื่อเนลล์เดินมาพร้อมกับเด็กหญิงตัวเล็กในอ้อมแขนของเธอ เด็กผู้หญิงคนนั้นยังเรียกเธอว่าคุณแม่ด้วยน้ำเสียงอันไพเราะ “อืม เนลล์ โปรดอย่าบอกฉันว่านี่คือลูกของเธอเหรอ? ฉันได้ยินมาว่าคุณแต่งงานแล้วแต่ฉันไม่รู้เรื่องลูกของคุณเหรอ?” เนลล์ตอบคำถามกลับด้วยสายตาที่เย็นชา “ฉันคิดว่าเสียงของคุณจะไม่หายไปหรอกถ้าคุณหุบปาก” “เฮ้ แต่พูดตามตรง คุณไปหาเกี๊ยวตัวเล็กๆนี่มาจากที่ไหน?” เนลล์วาง ‘เกี๊ยวตัวน้อย’ ลงบนเก้าอี้และสั่งให้สตาฟคนหนึ่งซื้อเครื่องดื่มที่เป็นของโปรดของเด็กน้อยก่อนจะอธิบายกับชายคนนั้น “ยังไงก็ตามเราทั้งคู่คงต้องปะทะกันล่ะ เหมือนเวลานั้นเธอจะหลงทางตอนที่ฉันพบเธอ ก็นะ ฉันไม่ทิ้งเธอให้อยู่คนเดียวได้ ฉันสั่งกับสตาฟแล้วว่ามองหาครอบครัวของเธอแต่ก็ตัดสินใจพาเธอมาที่นี่ระหว่างนี้” แดเนียลรู้สึกประหลาดใจ “แต่ทำไมเธอถึงเรียกเธอว่าคุณแ