บทที่ 1047 ถูกขัง

“รู้แล้ว” คนขับรถรับคำแล้วกลับรถเพื่อขับไปยังเส้นทางอื่น ในเวลาเดียวกันนั้นเอง ทางด้านของกิดเดียน... เขากำลังเล่นอยู่กับลูก ๆ แล้วจู่ ๆ ประตูก็เปิดผางออก ชายผมบลอนด์เดินเข้ามาด้วยแววตาเลือนลอย อีกทั้งศีรษะยังมีเลือดออก เขาตรงมาหากิดเดียน แล้วทรุดกายลงต่อหน้าชายหนุ่ม “คะ-คุณนายลีย์ กะ-กับคุณนายเจนนิงส์...เกิดเรื่อง...” ชายคนนั้นหมดสติไปทันทีหลังจากที่พูดจบ ... เมื่อเนลล์ฟื้นขึ้นมา เธอก็นอนอยู่บนเตียงใหญ่และหรูหรา หญิงสาวรู้สึกเจ็บที่ท้ายทอยจนสะดุ้ง เนลล์พยายามยันกายลุกขึ้นนั่ง ทว่าเมื่อเธอขยับแขนขา ก็ได้ยินเสียงโซ่เหล็กกระทบกันดังขึ้น หญิงสาวใบหน้าซีดเผือด ครั้นหันกลับไปมองก็พบว่าแขนขาของเธอถูกโซ่เส้นหนาสี่เส้นล่ามเอาไว้ ปลายด้านหนึ่งของโซ่พันรอบข้อมือและข้อเท้าของเธอเอาไว้ ส่วนปลายอีกด้านหนึ่งติดอยู่กับผนังและพื้นเหมือนกับโซ่ที่ใช้ล่ามนักโทษที่ถูกคุมขังในคุกใต้ดินสมัยโบราณ หญิงสาวใจหาย ห้องนี้ถูกตกแต่งอย่างหรูหราสไตล์ยุโรปโดยใช้โทนสีขาวและทอง ผ้าม่านเปิดออกเผยให้หญิงสาวเห็นท้องฟ้ายามราตรี ในสมองของเนลล์เต็มไปด้วยคำถามขึ้นมาทันที ‘นี่เธออยู่ที่ไหนกัน?’ ‘เกิดอะไรขึ้น?’