บทที่ 478

คฤหาสน์ตระกูลเกร็กสว่างไสวไปด้วยแสงไฟ เด็ก ๆ วิ่งไปรอบ ๆ และผู้คนต่างพูดคุยกันอย่างมีความสุข อย่างไรก็ตาม แซคคารี่ที่ฉันเห็นนั้นดูไม่คุ้นตาเป็นอย่างมาก เขาดูแปลกและไร้หัวใจมากจนฉันสัมผัสได้ถึงความโหดเหี้ยมในตัวเขา เขาเหมือนกับตอนที่ฉันพบกับเขาครั้งแรก แซคคารี่ไม่สนใจชาร์ลส ฉันจ้องชาร์ลสเบา ๆ ก่อนที่จะเตือนเขาอย่างสุภาพว่า “คิดถึงเรื่องของตัวเองเถอะค่ะ” “ฮ่าฮ่า…นี่คุณขู่ผมเหรอ?” ฉันไม่ได้ขู่เขา มันเป็นเพียงเเค่การเตือนอย่างสุภาพก็แค่นั้น ฉันเข้าไปในห้องและปิดประตูลง ฉันแอบได้ยินชาร์ลสพูดด้วยเสียงเบา ๆ ที่ข้างสนามว่า “นายโกรธเธอหรือเปล่า?” แซคคารี่ไม่ตอบ และชาร์ลสก็พูดต่อว่า “ผู้หญิงช่างเป็นตัวปัญหาซะเหลือเกิน” เป็นไปได้ไหมที่ซัมเมอร์ได้สร้างปัญหาให้กับเขาเมื่อเย็นวานนี้? ด้วยบุคลิกของซัมเมอร์แล้ว เรื่องแบบนี้ไม่น่าจะเกิดขึ้นได้! ฉันหันกลับไปและเห็นขวดน้ำดื่มอยู่ในห้อง ฉันเปิดมันและยกขึ้นจิบเล็กน้อย ก่อนที่จะนำยาต้านมะเร็งสองเม็ดออกจากกระเป๋าเพื่อทานเข้าไป อาการของฉันแย่ลง ด้วยสภาพร่างกายของฉันในตอนนี้…ฉันหวังว่ายาจะทำให้อาการของฉันคงที่ และไม่ทำให้มันแย่ลงไปอีก อย่างไรก็ตาม ห