บทที่ 387

แลนซ์ไม่ถามอะไรต่อ อีกฝ่ายทำเพียงเลิกคิ้วเชิงประหลาดใจแล้วลุกออกไปทันที ขายาว ๆ คู่นั้นเดินกลับไปยังด้านหน้าเวที ก่อนจะเดินขึ้นไป เขานั่งลงตรงเปียโนตัวยักษ์ พลันเล่นเพลง “ถนนแห่งสายลม” อีกครั้ง มันผ่านมานานเหมือนกันนะ ครั้งสุดท้ายที่ได้ยินเขาเล่นเพลงนี้ แต่เพราะอะไรถึงเอาเพลงนี้มาเล่นอีกครั้งล่ะ? ยาราเบี่ยงหน้าเข้ามากระซิบใกล้ ๆ “คนแก่นิสัยเด็ก” เธอว่าอย่างนั้น ฉันไม่เข้าใจ “อะไรเหรอ?” ทว่าเธอไม่ได้ตอบอะไรกลับมา เด็กสาวทำเพียงหันกลับไปนั่งฟังเพลงพร้อมอมยิ้มอย่างอารมณ์ดี หรือเขาจงใจเล่นเพลงนี้เพื่อยั่วโมโหเธอ ร่างสูงคงอยากให้ผู้หญิงของตัวเองหึงเป็นแน่ ตั้งแต่ที่คลิปวีดีโอของฉันกับแลนซ์ถูกเผยแพร่ไปทั่วโลกโซเชียล คนที่ได้ฟังเพลงนี้ส่วนมากก็จะเข้าใจความหมายแฝงของเพลงเวลาที่เขาเล่นมัน และคิดว่ายาราก็รู้เรื่องนี้เช่นกัน เธอรู้ว่าเขาจงใจเล่นมันเพราะเธอ และพอยิ่งคิดถึงความเป็นไปได้ที่มากขึ้น ก็ทำได้เพียงถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยหน่าย มันไม่ง่ายเลยที่จะอยู่กับคนที่ฉลาด เพราะคนพวกนั้นสามารถมองความคิดของคนอื่นได้ทะลุปรุโปร่ง ก็อย่างที่ยาราพูด “คนแก่นิสัยเด็ก” ... ในที่สุดซัมเมอร์ก