บทที่ 343

ลอเรน: [แต่พี่แคโร พี่ชายยังไม่รู้เรื่องนี้นะ] แคโรไลน์: [แล้วคิดจะบอกเขาตอนไหน?] ลอเรน: [น่าจะหลังปีใหม่] อีกไม่กี่วัน ปีใหม่ก็จะมาถึงแล้ว ฉันอยากจะอยู่กับแซคคารี่มาก และคิดถึงเขามากอีกด้วย! มือเรียวทิ้งโทรศัพท์ไปอีกทาง พร้อมนั่งลงบนโซฟาอย่างเหม่อลอยและนัยน์ตาแดงเรื่อ เมื่อพยาบาลสังเกตเห็น เธอก็รีบถามอย่างห่วงใย “คุณชอว์ เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าคะ?” “คุณป้า ฉันอยากเจอใครบางคนมากเลยค่ะ” เธอไม่ได้ถามต่อว่าเป็นพ่อของเด็กหรือไม่ “ถ้าคุณอยากไปเจอ ก็ไปเถอะค่ะ” เธอพูดพร้อมรอยยิ้ม “ถ้ามันง่ายอย่างนั้นก็ดีนะสิคะ” ฉันตอบกลับ พลันอีกคนก็เอ่ยเสียงนุ้มอย่างปลอบโยน “การเดินทางในสมัยนี้มันสะดวกขึ้นมากแล้ว คุณสามารถเดินทางไปที่ไกล ๆ ได้ในวันเดียว ไม่เหมือนกับสมัยของฉัน สามีฉันเสียไปเร็วกว่าที่คิด และฉันไม่สามารถไปเจอเขาก่อนหมดลมหายใจได้” คำพูดของเธอทำให้จิตใจฉันสั่นไหว แคโรลังเลอยู่นาน ก่อนจะตัดสินใจบินไปฟินแลนด์ในวันปีใหม่ด้วยเครื่องบินส่วนตัวของตระกูลชิค ระยะทางจากเมืองถงไปฟินแลนด์ ใช้เวลาประมาณห้าชั่วโมง และในที่สุดฉันก็มายืนอยู่บนถนนของฟินแลนด์อีกครั้ง ทว่ายังไม่เบนเข็มไปที่เมืองเอสป