บทที่ 338

นับตั้งแต่คืนที่แซคคารี่ทิ้งกันไป ฉันก็นอนแทบไม่หลับ แคโรได้แต่บังคับให้ตัวเองหลับตาลงตอนเกือบจะรุ่งสางเพื่อให้ร่างกายได้พักผ่อนบ้าง ไม่นานเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เป็นสายจากซัมเมอร์ ฉันประหลาดใจอยู่หน่อย ก่อนจะกดรับสาย “ว่าไง?” ฉันถามรับ ไม่บ่อยที่เธอจะติดต่อฉันมาในช่วงเวลาแบบนี้ “แคโร ฉันพึ่งคุยกับลุงไม่เมื่อกี้” เธอตอบกลับ เธอคงจะหมายถึงชาร์ลสสินะ “เกี่ยวกับแซคคารี่เหรอ?” ฉันรีบถามทันที ซัมเมอร์ถอนหายใจเล็กน้อย “ใช่ เกี่ยวกับเขานั่นแหละ” ร่างบางลุกขึ้นนั่งทันควันพร้อมใบหน้าซีดเผือด ความเป็นห่วงเริ่มผุดขึ้นในใจอีกครั้ง “เกิดอะไรขึ้นกับเขาหรือเปล่า?” เราเพิ่งจะจากกันเมื่อคืนก่อน หรือว่าเขาจะ... ฉันไม่กล้าคิดไกลไปกว่านี้เลย เสียงของคนปลายสายดูลังเลเล็กน้อย แต่เธอก็ยอมบอกออกมา “จะพูดว่าเขากำลังตกอยู่ในอันตรายก็ว่าได้ เพราะตั้งแต่เมื่อก่อนเขาไปล้ำเส้นและทำร้ายคนอื่นไว้เยอะ ทำให้ตอนนี้คนทั้งโลกแทบจะเป็นศัตรูของเขาเลยล่ะ” เธออธิบายต่อ “แต่ก่อนเขาเคยมีอำนาจมาก จนคนพวกนี้ไม่กล้ากระดิกตัว แต่ตอนนี้พวกเขาได้โอกาสแล้ว...ชาร์ลสบอกฉันว่าอีกครึ่งปีหลังจากนี้ แซคคารี่จะต้องเจอกับเรื่อง