บทที่ 285

ไม่แปลกใจเลยที่คนตรงหน้าดูนิ่งไม่สะทกสะท้าน กลายเป็นว่าตอนนี้เรากำลังอยู่ในอาณาเขตของเขาก็ว่าได้ หลังจากใช้เวลาในทุ่งดอกไม้เสร็จ เราก็กลับเข้าไปเดินเล่นรอบ ๆ เมือง พร้อมวิ่งซื้อของร้านนู้นร้านนี้ต่ออีกสองชั่วโมง แคโรเดินตามหลังร่างสูงกลับไปที่รถพร้อมถุงเครื่องประดับเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่แวะซื้อติดมือมา กว่าจะรู้ตัวว่าใช้เวลาเที่ยวเล่นไปนาน ท้องฟ้าก็มืดสนิทเสียแล้ว แซคคารี่เอนตัวเข้ามาใกล้เพื่อช่วยรัดเข็มขัดนิรภัยให้ กว่าเราจะกลับมาถึงคฤหาสน์ก็ทุ่มตรงพอดี ท้องฟ้าเริ่มมืดดำกว่าเดิม และไม่นานในก็ตกลงมา ฉันมองไปรอบบริเวณโดยรอบ ก่อนจะเห็นว่ามีบอดี้การ์ดเดินเฝ้ากันอยู่เต็มหน้าประตูทางเข้า อย่างกับว่าพวกเขากำลังรอต้อนรับใครบางคน โชคดีของฉันที่วันนี้ฝนเพียงปรอยลงมาเบา ๆ ฉันเคยมาที่คฤหาสน์ตระกูลชิคสองครั้ง และมันก็เป็นวันที่ฝนตกทั้งสองวัน ทว่าครั้งนี้เบากว่าพายุครั้งที่แล้วเยอะ บรรยากาศเปียกชื้นทำให้คฤหาสน์หลังเก่าที่อยู่แถบตีนเขาถูกปกคลุมไปด้วยหมอก แถมยังเจอกับภาพที่แปลกไปจากครั้งก่อนตรงที่ว่า คราวนี้ สมาชิกทุกคนในตระกูลออกมายืนต้อนรับเสาหลักของบ้านกันอย่างพร้อมเพรียง แซคคารี่บอกให้ฉันรอใ