เปิดแอป Webfic เพื่ออ่านเนื้อหาอันแสนวิเศษเพิ่มเติม
CHAPTER ONE HUNDRED AND SIXTY-TWO : GUN SHOTS…
<>
~GEORGE~
It's been five days now…
Five days of being on the same chair and staring at Ellen's motionless body on the hospital bed. Her skin changed already, and one would have concluded that she was dead if he or she hadn't noticed her shallow breaths.
I felt so terrible and insane.
I was back to my depressed state… and to think, I stopped attending my therapy sessions…
I was back in Standstern since that was where Ellen was rushed to.
Mr. George, I think you have to go home and take care of yourself. You look so depressed, and it's not going to help. The doctor in white said that after checking Ellen's vitals,
To do what exactly? I asked in a barely audible tone, raising my brow and fighting back my tears.
You haven't eaten, had your bath, or done anything else since you came over five days ago. You need to go clean up, said.
Do you have the slightest idea of how I feel right now? I finally spoke, and tears ran down my cheeks.
My company is going down b
คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
คลิกและคัดลอกลิงก์เพื่อดาวน์โหลดแอป
