บทที่ 83

แคทเธอรีนหันไปมองรีเบคก้าก่อนจะหัวเราะคิกคักขึ้นมาอีกครั้ง “นี่เธอแอบอิจฉาที่ฉันสวยกว่าเธอหรือเปล่า? พูดออกมาตรง ๆ เลยก็ได้นะ ไม่ต้องพูดอ้อมค้อมซ้ายทีขวาทีหรอก สุดท้ายแล้ว เธอก็แค่พูดออกมาแล้วก็จะมีคนจัดการงานสกปรกให้เธอเองใช่ไหมล่ะ? แล้วเธอก็จะแสร้งทำเป็นอ่อนแอไม่มีทางสู้ไร้เดียงสา” “แคทเธอรีน ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นนะ ฉันชื่นชมเธอจากใจจริงของฉัน” น้ำตาแห่งความเสียใจค่อย ๆ ไหลออกมาจากดวงตาของรีเบคก้าช้า ๆ อีธานไม่สามารถทนนิ่งเฉยได้อีกต่อไป “แคทเธอรีน เธอยังไม่หยุดอีกเหรอ? เธอเป็นคนใจร้ายกับรีเบคก้าก่อนนะ” “นั่นไง ตอนนี้ก็มีคนก้าวขึ้นมาปกป้องเธอแล้ว” มุมปากของแคทเธอรีนยกขึ้นเป็นรอยยิ้มที่มีความหมาย อีธานเบิกตาขึ้นด้วยความโกรธ ในที่สุดเจฟฟี่ก็พูดขึ้น “พอได้แล้ว ตอนนี้พวกเรายังมีแขกอยู่ แคทเธอรีน ไปที่ห้องส่วนตัวแล้วอยู่เป็นเพื่อนคุณย่า ให้ออกมาอีกทีเมื่อพิธีฉลองเริ่มขึ้น” “หนูจะกลับทันทีหลังจากที่พบกับคุณย่า...” “แกต้องอยู่ทานอาหารกับท่านหลังจากนั้น” เจฟฟี่โพล่งขัดจังหวะขึ้น “คุณย่าของแกเป็นอัมพาตหลังจากที่ท่านล้มเมื่อไม่นานมานี้ ตอนนี้ท่านไม่สามารถทานอาหารได้ด้วยตัวเอง” ข