บทที่ 532

“คุณตรวจสอบร่างกายของผมดูว่ามีร่องรอยอะไรอะไรไหม ผมบริสุทธิ์ใจ” ฌอนกางแขนออกและหมุนตัวต่อหน้าแคทเธอรีน แคทเธอรีนไม่อาจบังคับตัวเองให้มองดูเขาได้ เธอยืนขึ้นพลางผลักเขาออกไป จากนั้นเธอจึงเดินไปที่ห้องน้ำ “เข้ามาเดี๋ยวนี้เลยนะ คนดื้อ” “หยุดร้องไห้เถอะครับที่รัก ผมจะทำตัวดื้อก็แค่ต่อหน้าคุณเท่านั้น” ฌอนฉวยโอกาสดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขนของเขาพลางจุมพิตลงบนใบหน้าของเธอ หลังจากนั้น เขาจึงพูดออกมาอย่างไม่อาย “ผมแค่รู้สึกชอบทำตัวดื้อต่อหน้าคุณเท่านั้น” “ฌอน ฉันเกลียดการกระทำแบบนี้ของคุณ” แคทเธอรีนยกมือขึ้นทุบเขา ทว่าเธอก็ไม่ได้รู้สึกดีขึ้นเลย เธอกลับรู้สึกเศร้าใจยิ่งขึ้นไปอีก และร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจ “คุณชอบมาต่อว่าฉันเสมอโดยที่คุณยังไม่รู้ความจริงเลยด้วยซ้ำ แล้วก็มาตามง้อฉันทีหลัง ฉันไม่ยอมให้ไปเจอซาร่าอีกแล้วนะคะ” “เป็นไปไม่ได้หรอกที่รัก” รอยยิ้มเศร้า ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของฌอน “ผมเกรงว่าจะมีแค่เธอเท่านั้นที่สามารถรักษาอาการป่วยของผมได้ คุณอยากให้ผมต้องทุกข์ทรมานจากโรคอัลไซเมอร์ตั้งแต่อายุยังน้อย และลืมเรื่องคุณและลูก ๆ ของเราไปเหรอครับ?” แคทเธอรีนกัดริมฝีปากด้วยความปวดร้าว “ฉันทนไม่ได้