บทที่ 331

เวสลีย์มองตามร่างบางที่เดินจากไปด้วยแววตาแข็งกร้าวซึ่งแฝงไปด้วยความเย็นชา เขากำมือแน่น เขาระงับความโกรธของเขาเอาไว้จนกระทั่งถึงบริษัท ในที่สุดเขาก็อดไม่ได้ที่จะทำลายข้าวของในห้องทำงาน จู่ ๆ โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น เป็นเบอร์โทรศัพท์ที่ไม่คุ้นเคย เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาด้วยความโมโหและยกขึ้นแนบหู เสียงหัวเราะทุ้มต่ำของชายคนหนึ่งดังขึ้น “คงจะเจ็บปวดน่าดู ที่ต้องเห็นคู่หมั้นของตัวเองนอนกับผู้ชายคนอื่น” “แกเป็นใคร?” แววตาของเวสลีย์สั่นระริก เสียงนี้ไม่คุ้นหูเลยแม้แต่น้อย “ฉันยังรู้มาอีกว่านายไม่เคยเสียไตของนายไป นายจงใจแกล้งทำเป็นบาดเจ็บเพื่อหลอกลวงแคทเธอรีน โจนส์ แล้วแกก็รู้ประวัติของเธอมานานแล้ว แกเลยคิดว่าแกจะใช้ตระกูลยูลในการไต่เต้า...” “หุบปาก!” เวสลีย์ไม่อาจกลั้นเสียงร้องโวยวายของเขาได้ในขณะที่รู้สึกเย็นไปถึงกระดูกสันหลัง เป็นครั้งแรก ที่เขารู้สึกถูกเปิดโปงจนหมดเปลือก ความรู้สึกนั้นเลวร้ายมาก “ฉันเป็นคนที่ช่วยแกแก้แค้นได้ยังไงล่ะ” เสียงทุ้มต่ำนั้นพูดขึ้น “ฉันยังช่วยให้โกลเด้น คอร์ปอเรชั่น เป็นบริษัทชั้นนำระดับประเทศได้อีกด้วย ฉันช่วยแกแย่งผู้หญิงที่แกชอบกลับมาได้ตราบใดที่ในอนาคต