บทที่ 258

“คุณจะพอได้หรือยัง?” แพทริคเริ่มรู้สึกโกรธ “เธอไม่ได้เป็นอะไรมากใช่ไหมล่ะ?” ตอนนี้เฟรยาเข้าใจทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว “แพทริค ฉันจริงจังค่ะ ต่อไปนี้คุณไม่ต้องกลับมาหาฉันแล้ว เราเลิกกัน” “พอได้แล้ว คุณควรจะรู้ว่าคุณไม่ควรล้ำเส้นเข้ามา” “มันจบแล้ว ในสายตาของคุณก็มีแต่ลินดาอยู่เสมอนั่นแหละ ใช่ คุณไปอยู่ข้าง ๆ ลินดาได้ถ้าเธอประสบอุบัติเหตุ แต่คุณจะทิ้งครอบครัวของฉันเอาไว้ทีหลังไม่ได้ คุณไม่โทรมาบอกฉันด้วยซ้ำ วันนี้เป็นวันที่สำคัญสำหรับเรา แต่คุณกลับไม่สนใจเลย ต่อไปนี้ ฉันจะไม่คาดหวังอะไรจากคุณอีกแล้ว แล้วฉันก็จะไม่หวังอะไรอีกแล้วเหมือนกัน ฉันหวังว่าเราจะไม่ต้องมาพบกันอีก” เฟรยาวางโทรศัพท์ด้วยใบหน้าแดงก่ำ ทั้งยังร้องไห้ด้วยความขมขื่น หลังจากที่ร้องไห้แล้ว เธอจึงจัดการลบข้อมูลติดต่อของแพทริคและลินดาออก เธอเหนื่อยเกินกว่าจะให้สองคนนี้มาทรมานเธออีก ต่อไปนี้จะไม่มีความคาดหวัง ไม่มีความหวังใด ๆ และไม่มีความเจ็บปวดอีกแล้ว ในตอนนั้นเอง เธอต้องการใครสักคนเพื่อดื่มและระบายความในใจด้วย เธออยากโทรหาแคทเธอรีน แต่เธอจำได้ว่าตอนนี้แคทเธอรีนไม่ว่าง ดังนั้นเธอจึงขับรถมาที่บาร์เพียงลำพัง ... บาร์ในเมลเ