บทที่ 21

เมื่อฌอนกลับถึงบ้านหลังจากการวิ่งออกกำลังกายในตอนเช้า เขารู้สึกตกใจเมื่อพบว่ามีอาหารมากมายอยู่บนโต๊ะอาหารราวกับมีงานเลี้ยงใหญ่โต “คุณ...” “ฌอนนี่ ฉันรู้สึกแย่ที่คุณกินพูดดิ้งสำหรับแมวเข้าไปเมื่อคืนนี้ ดังนั้นฉันจึงทำอาหารเช้าเหล่านี้ให้กับคุณ” แคทเธอรีนพูดขึ้นด้วยความสำนึกผิดขณะที่เธอเสิร์ฟข้าวโอ๊ตต้มให้กับเขา ความรู้สึกแปลกใจแสดงออกมาทางสีหน้าของเขา “ไม่เป็นไร เมื่อคืนคุณเองก็ถูกทำโทษไปแล้วนี่” เธอยืนอยู่ตรงนั้นด้วยความรู้สึกอัดอั้นตันใจ “ความจริงแล้วเมื่อคืนฉันรู้สึกคลื่นไส้มากที่ต้องกินอาหารแมว” เธอกลับอย่างช้า ๆ ในอีกไม่กี่วินาทีต่อมา เขาหลบสายตาโดยไม่ได้พูดอะไรอีก “คุณกำลังจะไปทำงานใช่ไหม? ให้ผมไปส่งที่สถานีรถไฟใต้ดินไหม?” เขาถามก่อนที่จะเดินตรงไปที่ประตูหลังจากที่เขารับประทานอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว แคทเธอรีนรู้สึกตกใจ ทว่าในไม่ช้าเธอก็ส่ายหน้าปฏิเสธ “ฉันถูกไล่ออกค่ะ” มีความเศร้าเจือปนอยู่ในน้ำเสียงของเธอ เขาขมวดคิ้วของเขาอย่างเห็นได้ชัด เขาได้รับรายงานว่าเธอทำงานที่บริษัทของครอบครัว ความสัมพันธ์ระหว่างเธอและตระกูลโจนส์ดูค่อนข้างตึงเครียด “เข้าใจแล้ว คุณตั้งใจดูแลเจ้าฟ