บทที่ 66 กัดถ้ามันเจ็บ

‘ถ้าฉันเจอใครสักคนในโลกนี้ที่ทำให้อารมณ์ของฉันวุ่นวายได้สักวัน ฉันจะทำให้เธอจบลงด้วยมือฉันเอง’ นั่นคือสิ่งที่ฌอน สจ๊วตเข้าใจเมื่อเขายังเป็นวัยรุ่น ในฐานะทายาทของครอบครัวสจ๊วต และอนาคตชายผู้พยายามอย่างหนัก การศึกษาที่ฌอน สจ๊วตได้รับนั้นเป็นสิ่งที่เข้มงวดและทารุณที่สุดตั้งแต่เด็ก ปู่ของเขาสอนหลานชายของเขาเป็นการส่วนตัวให้เป็นเครื่องจักรที่โหดเหี้ยมและเลือดเย็น ปู่ของเขากล่าวว่า “หลานจะต้องไม่มีจุดอ่อนเลย วันหนึ่งเมื่อมีคนที่สามารถมีอิทธิพลต่อการตัดสินใจและอารมณ์ของหลานได้ง่าย คนนี้จะเป็นศัตรูที่น่ากลัวที่สุดของหลาน ฌอน หลานต้องฆ่าศัตรูด้วยตัวหลานเอง” เมื่อฌอนสจ๊วตบอกกับเอลิออร์ ไวท์เกี่ยวกับเรื่องนี้ นอกเหนือจากความรู้สึกตกใจแล้ว เอลิออร์ ไวท์ ซึ่งยังเป็นวัยรุ่นในตอนนั้น คิดว่าฌอน สจ๊วตพูดโดยไม่ได้มีความหมายจริงๆ ทุกคนเคยพูดในสิ่งที่พวกเขาคิดว่า ‘เจ๋ง’ มากตอนที่พวกเขายังเป็นวัยรุ่น เมื่อเอลิออร์คิดถึงเรื่องนี้อีกครั้งหลังจากโตเป็นผู้ใหญ่ เขาก็คิดว่าฌอนเป็นแค่วัยรุ่นที่ใจร้อนในตอนนั้น บางทีเอลิออร์ ไวท์อาจลืมไปนานแล้วว่าฌอน สจ๊วตเคยพูดคำเหล่านั้นมาก่อน หรือบางทีเขาก็มองว่าคำพูดของเขา