บทที่ 287 ขอบคุณสำหรับความไว้วางใจของคุณ

เจสัน ดันน์กัดฟันของเขา และมองไปที่เจน “ไม่ต้องห่วง! ฉันจะทำมันอย่างแน่นอน!” เขากล่าว “ฉันจะมีชีวิตอยู่อย่างดีงามแน่นอน” เขายิ้มอย่างเย็นชา “ อย่าเสียใจไป!” เจนมองไปที่ร่างที่แน่วแน่ด้านหลังของเขาอย่างเงียบ ๆ จนกระทั่งมองไม่เห็นหลังของเขาอีกต่อไป เธอจึงผลักดันตัวเองอย่างแรงเพื่อจัดการกับทุกอย่างไว้ เธอชำเลืองมองผู้คนรอบข้าง "ไม่มีอะไรแล้ว ไปทำงานของคุณซะ" ผู้คนที่อยู่ภายใต้การบริหารของเธอกระจัดกระจายไปทันทีเหมือนนก และสัตว์ร้าย ทันทีที่เธอหันกลับมา เธอก็เห็นว่าเลขาสาวที่มือลวกกำลังนั่งยอง ๆอยู่กับพื้นเพื่อเก็บเศษขยะ "อย่าไปเก็บมัน ฉันจะให้คุณลาครึ่งวัน ไปโรงพยาบาลเพื่อทำแผลบนมือที่ลวกของคุณ ขอให้คุณป้าที่ทำความสะอาดมาทำซะ ... " ในขณะที่เจนกำลังพูด เธอก็ครุ่นคิดถึงเรื่องนี้และพูดต่อ "ลืมไป คุณไม่จำเป็นต้องบอกให้คุณป้าทำความสะอาดมา ไปโรงพยาบาลได้เลย" เลขาสาวมองเจนอย่างซาบซึ้ง และพูดอย่างจริงจังว่า "ขอบคุณค่ะ คุณดันน์ ขอบคุณ ขอบคุณค่ะ" โดยไม่รู้ตัว ความแข็งบนใบหน้าของเจนเริ่มนุ่มนวลขึ้น "ไปเถอะ เดินทางดี ๆ นะ อย่าเร่งรีบเพราะมีเวลา ถ้าฝ่ายทรัพยากรบุคคลถาม คุณก็แค่บอกว่าฉันให้วันหยุ