บทที่ 194 ฉันไม่เคยรับสายจากเธอเลย

ในโรงพยาบาล ท่านอาวุโสสจ๊วตยังไม่ได้ออกมาจากหอผู้ป่วย ชายที่ยืนอยู่ข้างประตูรู้สึกกังวล หลังจากตาขวาของเขากระตุกความวิตกกังวลในใจของเขาก็ทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ เขาหันหน้าไปมองที่ประตูและถามพ่อบ้านของท่านผู้อาวุโสว่า “คุณปู่เป็นลมได้อย่างไร?” “นายท่านล้มอย่างกระทันหัน…” พ่อบ้านยังคงพูดแบบนี้ซ้ำ ๆ เมื่อเขาพูดอย่างนั้นประตูก็เปิดออก แพทย์ออกมาจากข้างใน ฌอนหยุดหมอในเสื้อคลุมสีขาว “คนที่อยู่ข้างในคือปู่ของฉัน เขาเป็นอย่างไรบ้าง?” หมอไม่ได้คาดหวังให้ใครบางคนหยุดเขาและถามคำถาม “ปู่ของคุณไม่ได้…” “ท่านผู้อาวุโสของเราเป็นประธานเก่าของสจ๊วต อินดัสตรี้คุณต้องดูแลเขาให้ดี” ก่อนที่หมอจะพูดประโยคเสร็จพ่อบ้านที่ยืนอยู่ด้านหนึ่งก็เข้ามาขัดจังหวะเขา สมองของแพทย์ทำงานเร็ว เขาเปลี่ยนคำพูดทันที เขากล่าวว่ายังไม่ทราบอาการของ ท่านผู้อาวุโสสจ๊วตดังนั้นพวกเขาจึงต้องทำการตรวจสอบเพิ่มเติม ชายคนนั้นไม่ได้พูดอะไร เขาขยับขาขวาเพื่อหลีกทางให้หมอ ในขณะเดียวกันเขาก็หยิบโทรศัพท์ออกมา และแสร้งเอียงศีรษะอย่างไม่ไยดี เขาเลิกคิ้วมองพ่อบ้านชราที่เงียบอยู่ข้างหนึ่ง “เอลิออร์ศึกษาเรื่องยาด้วย ความสามารถของเขาถู