บทที่ 174 เจน ดันน์ สาวนักขุดทอง

เจนรู้ว่าฝูงชนกำลังมองมาที่พวกเขา “ฉันจะไปห้องน้ำ” เธอเงยหน้าและเดินออกไปอย่างตื่นตระหนก คาลเลนจะปล่อยเธอไปอย่างง่ายดายได้อย่างไร? เมื่อเขาเห็นเจนกำลังจะจากไป การแสดงออกบนใบหน้าที่มีเสน่ห์ของเขาก็เปลี่ยนไป เขาอยากจะไล่ตามเธอ แต่ฌอนอยู่ตรงหน้าเขา และทำตัวเหมือนเฉกเช่นภูเขา เขาไม่ยอมขยับเขยื้อนเพื่อให้คาลเลนได้วิ่งตามเจนไป “หลีกไป” เขาเอื้อมมือไปผลักฌอนออกไป แต่นัยน์ตาของฌอนมีแววความเย็นชา “ยังไม่เคยมีใครกล้าก่อปัญหาที่นี่ คุณต้องการเป็นคนแรกหรือไม่?” เสียงทุ้มของเขาเอ่ยถามอย่างช้า ๆ เจนเพิ่มความเร็วของเธอ รองเท้าส้นสูงที่เท้าของเธอทำให้เธอเดินช้าลงอย่างเห็นได้ชัด "เดี๋ยวก่อน! เจน ตอบฉันสิ!” คาลเลนรู้สึกประหม่า เขาจะปล่อยให้โอกาสนี้หลุดลอยไปได้อย่างไร? ถ้าเขาไม่ได้พบกับผู้หญิงคนนี้ที่นี่ บางทีเขาอาจจะปล่อยเรื่องนี้ผ่านไป เจนหยุด เธอหันหลังให้คาลเลนอยู่ ต่อจากนั้นประมาณ 30 วินาทีเธอก็อ้าปากเอ่ยช้า ๆ “ได้เลย” เสียงแหบ ๆ ของเธอนั้นเอ่ยออกมาด้วบน้ำเสียงนิ่ง ๆ และไม่มีอารมณ์ใด ๆ ในน้ำเสียงของเธอ “คุณ…นอกเหนือจากเงินของฉันแล้ว คุณ…เคยมีความรู้สึกอะไรกับฉันบ้างไหม?” เมื่อคาลเลนถามค