บทที่ 899 เขาช่างเป็นคนขี้โกงจริง ๆ

พวกเขากำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารในเช้าวันรุ่งขึ้น บอยล์กับเชอรีชกำลังรับประทานอาหารเช้า ขณะที่พวกเขานั่งตรงข้ามกัน โบนี่อ้วนกำลังนอนอยู่ข้าง ๆ โต๊ะดูพวกเขากิน แสงแดดส่องลงมาที่ชายหนุ่ม หญิงสาว และแมวผ่านทางหน้าต่าง ฉากนั้นดูอบอุ่นหัวใจอย่างมาก บอยล์ส่งชามโจ๊กข้าวฟ่างให้เชอรีช เชอรีชกำลังกินเกี๊ยวของเธอ น้ำซุปเข้มข้นและอร่อย ในขณะที่แป้งที่ห่อเกี๊ยวบาง และไส้ก็หอมมาก ดูเหมือนว่าบอยล์จะไม่ใช่คนทำเกี๊ยว “คุณซื้อเกี๊ยวมาจากที่ไหน?” “มันมาจากร้านขายซาลาเปาในเขตมูนไลท์” ร้านขายซาลาเปาจากเขตมูนไลท์ มันอยู่ห่างจากถนนเลคมาก เขาต้องใช้เวลาประมาณหนึ่งชั่วโมงกว่าจะไปถึงที่นั่น ยิ่งไปกว่านั้น ที่ร้านนั้นมักจะมีคิวยาวเสมอในช่วงชั่วโมงเร่งด่วนในตอนเช้า ร้านนั้นดังมาก เกี้ยวของพวกเขาดังมาก แม้ว่าเชอรีชจะใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ที่ฟิลาเดลเฟียในช่วงเจ็ดปีที่ผ่านมา แต่เธอมักจะกินเกี๊ยวจากร้านนั้นตอนที่เธอยังเด็ก พ่อของเธอเคยซื้อมันให้มอนตี้ ดังนั้นเธอกับพิกเคิลจะได้กินมันเหมือนกัน เธอจุ่มเกี๊ยวลงในซอสเปรี้ยวด้วยตะเกียบของเธอ และอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ฉันคิดถึงเกี๊ยวพวกนี้มาก ตอนที่ฉันอย