บทที่ 36 ชายผู้ที่มาจากเจตนาของพระเจ้า!

การได้เห็นเวอเรียน ยืนอยู่ตรงนั้นโดยตั้งใจที่จะไม่ก้มหัวลง และคุกเข่าคำนับให้เธอนั้น ทำให้วาเนลล์หมดความอดทน เธออยากจะเห็นหล่อนเป็นตัวตลก ดังนั้นเธอจึงสวมรองเท้าส้นสูงเดินเข้าหา ริมฝีปากสีแดงสดของเธอเข้าไปใกล้ ๆ ใบหูของเวอเรียนและเธอพูดอย่างยั่วยุ "พี่สาวถ้าพี่ไม่ต้องการคุกเข้าคำนับจริง ๆ พี่สามารถขอร้องฉันตอนนี้ได้นะ ถ้าฉันอารมณ์ดีบางทีฉันอาจจะปล่อยพีไป" เวอเรียนกำหมัดแน่น เธอยิ้มขณะที่พูดด้วยความโกรธและเย็นชา "วาเนลล์" ตอนนี้ฉันกำลังผิดหวังและหมดความอดทนกับเธอ ไม่ว่าในกรณีใด ๆ ฉันยังคงเป็นทายาทที่ถูกต้องของตระกูลมอนท์! แต่สำหรับเธอถ้าไม่ใช่เพราะพ่อของฉันที่ช่วยพาเธอและแม่ของเธอเข้ามาอยู่ในครอบครัวเธอกับแม่ของเธอก็คงยังจะต้องหลบหนีเจ้าหนี้! พ่อแท้ ๆ ของเธอเป็นแค่คนขี้เมา พ่อของฉันใจดีพอที่จะช่วยพ่อของเธอเคลียร์หนี้จากเงินกู้นอกระบบ เธอได้ทำอะไรเพื่อตอบแทนความเมตตาและความจริงใจของเขาบ้าง? เธอและแม่ของเธอเอาเงินทั้งหมดไปจากพ่อของฉัน บังคับให้เขาไปถึงทางตันและอ้างว่าคฤหาสน์ตระกูลมอนท์เป็นของเธอ “มีคนอื่นรู้เรื่องสกปรกที่เธอทำลงไปบ้างหรือเปล่า?” เธอจงใจขึ้นเสียงของเธอเพื่อให้แขกทุกคนที่