บทที่ 783 ในฐานะอะไร

วิกกี้คิดว่าเธอน่าจะทำสิ่งเดียวกันนี้ให้กับเพื่อน และคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เธออย่างไม่ต้องลังเลเลย เธอจะต้องทำให้ได้! กลางคืนอากาศเริ่มหนาวเย็น วิกกี้จ้องมองไปที่เปลวเพลิงที่กำลังแผดเผาแรงขึ้นเรื่อย ๆ และการมองเห็นของเธอก็ชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ เช่นกัน ทันใดนั้นเอง ดูเหมือนว่าเธอจะมองเห็นหญิงสาวที่หน้าตาหล่อเหลา และสดใสร่าเริงคนนั้นยืนอยู่ตรงหน้าของเธออีกครั้ง หญิงสาวคนนั้นสวมชุดสีดำและส่งยิ้มกว้างให้กับเธอ “วิก! พวกผู้ชายมีอะไรน่าสนุกอย่างงั้นเหรอ? มากับเราสิ เราจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไปไง!" เสียงที่ภาคภูมิใจและใจดีเหล่านั้นยังคงก้องอยู่ในหูของเธอ คลื่นแห่งความขมขื่นที่อธิบายออกมาไม่ได้กำลังก่อตัวขึ้นในใจของวิกกี้ ตลอดไปงั้นเหรอ? ไกลแค่ไหนถึงจะเรียกว่าตลอดไป! บางสิ่งตัดผ่านส่วนที่อ่อนแอที่สุดของหัวใจของเธอ ราวกับว่ามีใบมีดที่แหลมคมกำลังทิ่มแทงเธอจนก่อตัวเป็นรูโหว่ขนาดใหญ่ เมื่อเลือดเริ่มเหือดแห้งไป แต่สิ่งที่ยังคงหลงเหลืออยู่คือความมึนงงและความเหงา วิกกี้หลับตาลง ลมพัดเส้นผมปลิดปลิวไปตามแก้มของเธอ มันทำให้เธอรู้สึกคันเล็กน้อย กลิ่นที่น่าชวนอ้วกของซากศพที่ไหม้เกรียมลอยออกมาจากเปลวเพลิง