บทที่ 717 พบกันอีกครั้ง

เส้นทางนี้ขรุขระมาก ตั้งแต่ขี่ม้าร่างกายของเธอต้องเจ็บปวดจากอาการกระแทกทั้งหมด เธอคิดว่าทุกอย่างที่เธอกินในมื้อเย็นต้องออกจากปาก สถานการณ์ของเฟร็ดตรงกันข้ามกับเธออย่างสิ้นเชิง เขานอนหลับสนิทภายใต้แรงกระแทกเหล่านี้กระแทกจนเขากรน เนลล์อดไม่ได้ที่จะชื่นชมทักษะนี้ของเขา ร่างกายของเขากำลังจะตกจากม้านั่งเนื่องจากการกระแทกอย่างแรง เนลล์รีบโน้มตัวไปข้างหน้าและจับเขาไว้ เมื่อเขานิ่งแล้ว เธอก็กลับไปที่ที่นั่งของเธอเอง ตอนที่เธอทําทั้งหมดนี้ เธอก็นับเวลา ที่พวกเขาเริ่มเดินทางด้วย ในหัวของเธอ ไม่มีนาฬิกาในหมู่บ้าน และเธอไม่มีนาฬิกา เธอต้องวัดเวลาของวันโดยอาศัยตำแหน่งของดวงอาทิตย์บนท้องฟ้า นี่เป็นสิ่งที่น่าผิดหวังอย่างแน่นอน แต่เธอทำอะไรไม่ได้นอกจากต้องอดทน ในที่สุดรถลากก็หยุดหลังจากที่เธอรู้สึกว่านั่งเกวียนไปหนึ่งชั่วโมงครึ่ง “เฟร็ด อยู่นี่เอง!” เสียงของชายหนุ่มดังมาจากด้านนอกของเกวียน เนลล์ตกใจมาก เธอยกม่านขึ้นเพื่อดูว่าเป็นใคร น่าเสียดายที่สภาพแวดล้อมของเธออาบไปด้วยความมืด และไม่สามารถมองเห็นแหล่งกำเนิดแสงใด ๆ ได้ เธอไม่สามารถทำอะไรออกมาได้ ผู้ชายที่นั่งตรงข้ามเธอพึมพำและค่อยๆ มีสติ