บทที่ 526 ปากแข็งเป็นล่อ

แม้ว่าตระกูลเฮนเดอร์สันจะถือว่าเป็นหนึ่งในตระกูลที่มีความมั่งคั่งในประเทศ แต่โคลอี้ไม่เคยไปร้านอาหารแบบนี้มาก่อน โคลอี้พลิกดูเมนูและยอมแพ้ในที่สุด เธอไม่รู้จริง ๆ ว่าจะสั่งอะไร จอห์นไม่ได้บังคับให้เธอสั่งอะไร เขาสั่งอาหารบางอย่างและเสริมว่า “เอาขวดเลิฟเวอร์ ลอส ที่ผมทิ้งไว้ที่นี่มา ผมอยากฉลองกับภรรยาของผม” “ได้ครับ!” "นายน้อยฟอสเตอร์” โคลอี้พูดอย่างประหม่า เมื่อบริกรจากไป ใบหน้าของจอห์นทรุดลง “เรียกผมว่าสามี!” เอ่อ…. "ก็ได้!" โคลอี้ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องประนีประนอม “ฉันแค่อยากจะบอกว่า ถ้าคุณจะแต่งงานกับฉันเพราะว่าเรานอนด้วยกัน ฉันคิดว่ามันไม่จำเป็น คุณเป็นผู้ชาย คุณจะไม่เสียหายอะไรเลย และฉันไม่ต้องการให้คุณรับผิดชอบแทนฉัน ถ้าคุณรู้สึกผิดจริง ๆ ทำไมไม่ชดใช้ด้วยวิธีอื่นล่ะ เผื่อมันจะได้ผลไหม?” จอห์นยิ้มอย่างสนุกสนาน และพูดว่า “ไม่!” โคลอี้ไม่รู้จะพูดอะไร ชายผู้นี้ดื้อรั้นเหมือนล่อจริง ๆ ใช่ไหม โคลอี้ไม่รู้จะพูดอะไร เธอจึงได้แต่เม้มปากและทำหน้าบึ้ง ด้วยเหตุผลบางอย่าง พวกเขาเป็นลูกค้าเพียงสองคนในร้ายเยรูซาเล็มคืนนี้ โคลอี้ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะจอห์นจองร้านอาหารทั้งร้าน หรือ