บทที่ 444 เราย้อนเวลากลับไปไม่ได้

เธอส่ายหัวอย่างสิ้นหวังขณะที่น้ำตาร่วงจากหางตาและซึมเข้าไปในผ้าปูที่นอน “อย่ามาแตะต้องตัวฉัน… อย่ามาแตะตัวฉัน!” อีธานจับหน้าเธอให้เงยหน้าขึ้นและบังคับให้เธอมองมาที่เขา “เราควรจะทำมันตั้งนานแล้ว เราชดเชยสิ่งที่เราพลาดไปในอดีตของเราได้ไหม? หลังจากครึ่งเดือน ฉันจะปล่อยเธอไปถ้าเธอต้องการที่จะไป ถ้าเธอเลือกที่จะอยู่ เราจะแต่งงานกัน ฉันจะไม่บังคับเธอ แต่ความอดทนของฉันก็มีขีดจำกัด ฉันรู้ว่าเหตุการณ์นี้ทำให้เธอบอบช้ำมาก แต่เธอต้องเอาชนะความกลัวให้ได้ ฉันกำลังช่วยเธออยู่!” ในสายตาของทิฟฟานี่ อีธานเป็นคนบ้าอย่างไม่ต้องสงสัย เขาเป็นคนจัดการเรื่องบ้าเหล่านั้นซึ่งทำให้เธอชอกช้ำอย่างมากด้วยตัวเอง และตอนนี้เขาต้องการทำสิ่งเดียวกันกับเธอเพื่อชดเชยเรื่องในอดีต ไม่เพียงเท่านั้น เขายังต้องการให้เธออยู่และแต่งงานกับเขา เขาเป็นคนที่กำลังสูญเสียสติของเขาหรือเธอ? เธอพึมพำทั้งน้ำตา “ฉันไม่ได้ชอกช้ำ… ฉันไม่มีความกลัวที่จะต้องเอาชนะ และฉันก็ไม่ต้องการความช่วยเหลือจากนายด้วย! ฉันสัญญาอะไรก็ได้ที่นายต้องการ ตราบใดที่นายไม่แตะต้องตัวฉัน! แค่ครึ่งเดือน… ครึ่งเดือนก็เพียงพอแล้ว… ปล่อยฉันไป… อีธาน… อย่าทำให้ฉันรู้