บทที่ 158 ที่เขี่ยบุหรี่เต็ม

แอเรียนกินต่อไปโดยไม่หันไปมองเขา “มันไม่ใช่ ‘สิ่งของ’ ข้าวปั้นเป็นสัตว์เลี้ยงของฉัน” “ฉันไม่สนหรอกว่ามันคืออะไร! กำจัดมันซะ ฉันไม่อยากเห็นมันอีกในเช้าวันรุ่งขึ้น ถ้าเธอไม่ทิ้งมันด้วยตัวเองฉันจะให้คนไปจัดการเอง” มาร์คไม่เหลือที่ว่างสำหรับการเจรจา “คุณเกลียดข้าวปั้นมากกว่าที่คุณเกลียดฉัน แล้วทำไมคุณไม่กำจัดฉันไปก่อนหน้านี้แทนที่จะให้ฉันอยู่ใกล้ ๆ เพื่อเป็นที่รังเกียจของคุณล่ะ? ฉันจะไม่กำจัดข้าวปั้น ในทางกลับกันฉันจะยอมให้คุณเกลือกกลั้วอยู่ที่นั่น ฉันแน่ใจว่าแอรี่ไม่ใช่ผู้หญิงคนเดียวที่คุณคอยอยู่เคียงข้าง มีอะไรผิดปกติที่ฉันเลี้ยงแค่แมวอย่างนั้นเหรอ?” เธอยั่วโมโหเขาอย่างไม่เกรงกลัว “แอเรียน วินน์!” มาร์คระเบิดอีกครั้งในขณะที่เขายืนขึ้นและกระแทกโต๊ะ แอเรียนไม่สนใจการระเบิดของเขา เธอค่อย ๆ เคี้ยวอาหารในปากแล้วพูดหลังจากกลืนมันลงไป “ไม่ต้องตะโกน ฉันไม่ได้หูหนวก เพราะคุณไม่ชอบกลับบ้านนี่ ฉันแน่ใจว่ามีที่ว่างมากมายในบ้านหลังใหญ่นี้สำหรับเลี้ยงแมว” คนรับใช้ใน คฤหาสน์ เทรมอนต์ ต่างหวาดกลัวจนแทบจะหายใจไม่ทัน พวกเขาทั้งหมดคิดว่าเรื่องนี้จะลุกลามกลายเป็นสงครามครั้งใหญ่ในคืนนี้ แต่สุดท้ายแล้ว