บทที่ 1232 ซิลแวงเมา

แอเรียนส่ายหน้าอย่างหมดหนทาง “เธอนี่ซื่อบื้อจริง ๆ เธอถามอ้อม ๆ หน่อยไม่ได้เหรอ? เขากำลังอยู่ในช่วงที่หมดหนทางที่สุด แน่นอนว่าเขาจะต้องรู้สึกอ่อนแอและอ่อนไหวง่ายอยู่แล้ว แถมเขายังเพิ่งจะโดนดูถูกอีก เธอน่าจะทักทายเขาแบบอ้อม ๆ ว่าบังเอิญจังเลยที่เจอกันที่นี่และถามไถ่ว่าเขาเป็นยังไงบ้าง ถ้าเขาอยากจะบอกเธอเรื่องนั้น ยังไงเขาก็จะบอก ไม่อย่างนั้นก็ปล่อยเขาไปและอย่าไปตื๊อเขาเรื่องนี้ เธอน่าจะพยายามที่จะปลอบเขาแทนที่จะถามเขาตรง ๆ แบบนั้น ช่างเถอะ ฉันว่าคราวหน้าเขาน่าจะเล่ารายละเอียดให้เธอฟังมากขึ้น ตอนนี้เธอควรจะไปขอโทษเขาก่อนเพราะฉันมั่นใจว่าเธอคงจะไม่มีอารมณ์ที่จะช้อปปิ้งต่อแล้วล่ะ ฉันมั่นใจว่าเขาคงไม่โกรธเธอนานหรอก” โรบินห่อไหล่ “ฉันไม่กล้าค่ะ ฉันไม่เคยเห็นเขาโกรธขนาดนั้นมาก่อนเลย แล้วฉันก็กลัวว่าฉันจะทำพลาดอีก ฉันรู้ว่าบางครั้งฉันก็โง่และไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอะไรที่ควรพูดไม่ควรพูด ที่ยิ่งกว่านั้น ฉันอาจจะทำให้เขาโมโหมากกว่าเดิมก็ได้ถ้าฉันไปคุยกับเขาอีก ฉันไม่รู้จะปลอบเขายังไงด้วยซ้ำ ฉันว่าฉันปล่อยให้เขาใจเย็นลงเองดีกว่าค่ะ” ทิฟฟานี่เปรียบเหมือนผู้ชมที่กำลังเลียเนยบนส้อมในขณะที่เพลิดเพลินกับเร