บทที่ 1200 เมลานี่กลับไปที่อายาเช่

เมื่อเห็นว่าอารมณ์เธอขึ้น ดอน สมิธจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องพูดด้วยความนุ่มนวล “เมลานี หนูเข้าใจฉันผิดไปแล้ว ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น หนูไม่จำเป็นต้องปกป้องอาเลจากครอบครัวหนู ฉันรู้ดีว่าเขาปฏิบัติกับเธออย่างไรและรู้ว่าเขาผิด ฉันแค่กลัวว่า ถ้าพวกเธอแยกกันเพียงเพราะทะเลาะกันแบบนี้มันจะทำให้ทั้งสองคนต้องห่างเหินกันมากขึ้นเท่านั้นแทนที่จะแก้ปัญหา ถ้าหนูอยากไปจริง ๆ อย่างน้อยก็ให้อาเลไปส่ง แล้วหนูจะต้องจัดการปํญหาก่อนที่จะไปด้วย เข้าใจใช่ไหม?” เมลานีไม่มีอารมณ์ที่จะเปลืองพลังงานของเธอเพื่อเดาว่า ดอน สมิธคิดอะไรอยู่ มันไม่สำคัญว่าเจตนาเขาจะเป็นอย่างไร การที่จะต้องคาดเดาตลอดเวลาเป็นเรื่องที่น่าเบื่อหน่าย เธอไม่อยากสนใจอีกต่อไปและไม่อยากพยายามอ่านใจเขาแล้ว สิ่งเดียวที่เธอต้องการคือการคลอดลูกอย่างเรียบง่ายและปลอดภัย “เข้าใจค่ะ” เมื่อกลับไปที่ห้องของเธอหลังจากที่ทานอาหารเสร็จ เธอก็ตระหนักได้ว่า ดอน สมิธมีความตั้งใจแอบแฝงถึงได้ให้อเลฮานโดรไปส่งเธอที่อายาเช่ อเลฮานโดรเองคงจะไม่สนใจอะไร ซึ่งทำให้ความหมายที่แท้จริงของคำพูดของดอน สมิธคือ หากเธออยากไป เธอจะต้องได้รับการอนุมัติจากอเลฮานโดรก