บทที่ 1128 ความหึงหวงจึงบังเกิด

ผู้หญิงคนนั้นยังคงยืนอุ้มลูกอยู่กับที่ เธอแอบรู้สึกหน้าแตกเล็กน้อย แต่หมดหนทางเสียมากกว่า เธอรู้ว่า ชาตินี้เธอจะไม่มีวันแทนที่แอเรียนในหัวใจของวิลได้ ถึงแม้ว่าพวกเขาจะมีลูกด้วยกันแล้วก็ตาม นี่ช่างเป็นชะตากรรมที่น่าเศร้าเสียจริง แอเรียนถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเธอก้าวออกจากห้างสรรพสินค้า ลมที่หนาวเย็นทำให้ความรู้สึกของเธอเย็นลงไปด้วย ตอนนี้ก็ใกล้จะถึงเวลาแล้ว และมาร์คก็คงจะมาถึงในไม่ช้า เธอส่งข้อความไปบอกเขาว่าเธอรออยู่ที่ทางเข้าห้างสรรพสินค้า รถของเขามาจอดตรงหน้าเธอในไม่ช้า เธอเดินไปเปิดประตูและขึ้นรถ ความอุ่นข้างในรถลบล้างความหนาวเย็นจากข้างนอก เธอจัดผมที่ถูกลมข้างนอกพัดจนกระเซิงให้เป็นระเบียบ “เราจะไปทานข้าวที่ไหนกันคะ?” มาร์คไม่ตอบ เธอจึงต้องหันไปมองเขา “มีอะไรเหรอ?” เขาจ้องไปที่กระจกมองหลังด้วยสีหน้าตาย “วิล ซีวานกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่?” เธอแอบตกใจแต่แล้วก็ตระหนักว่าวิลกำลังนำทางภรรยาและลูกของเขาเพื่อเตรียมพร้อมที่จะกลับอยู่ห่างออกไปจากพวกเขาไม่มากนัก ซึ่งมาร์คเห็นทั้งหมด “เขาบอกว่าเขาแค่มาเยี่ยมญาติ” เธอยอมรับด้วยความจริงใจ “เขาเพิ่งจะมาได้ไม่กี่วันและก็จะกลับในเร็ว ๆ นี้