บทที่ 1057 คำขอโทษ

เจนิซกระอักทันที ตอนแรกเธอคิดว่ามาร์คจะสงสารและเห็นใจเธอบ้าง อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เธอรู้สึกราวกับว่าใบหน้าที่เปื้อนเลือดของเธอนั้นทั้งเหลือทนและเป็นเรื่องตลก เมื่อเห็นว่าเธอยังคงยืนอยู่กับที่และไม่มีท่าทีว่าจะขยับมาร์คก็พูดต่อ “เธอบอกว่าเธออยู่ที่บริษัทนี้ต่อไม่ได้แล้วไม่ใช่เหรอ? ฉันไม่บังคับเธอหรอก ถ้าเธออยากจะไป เธอก็ไปจัดการเรื่องนี้ให้จบแล้วไปสิ” เจนิซไม่นึกว่าเรื่องจะเป็นแบบนี้ “เมื่อกี้ดิฉันแค่พูดเพราะความโกรธ ดิฉันไม่ทันได้คิด” เธอรีบตอบ “บริษัทนี้เยี่ยมมากค่ะ ดิฉันไม่ได้อยากจะไปจริง ๆ… ดิฉันจะไปจัดการเรื่องนี้ค่ะ ขอตัวนะคะ” มาร์คสะบัดมือ “อืม ไปซะ บริษัทนี้ไม่ใช่ที่ที่เธอจะมาหรือไปตามใจชอบเธอได้ คราวหน้าช่วยมีวุฒิภาวะมากขึ้นหน่อย” เจนิซกลับไปที่โต๊ะทำงานของเธอด้วยใบหน้าที่ซีด ใครบางคนหยิบกล่องยามาช่วยเธอทำแผล เนื่องจากไม่เคยได้รับการปฏิเสธจากมาร์คตั้งแต่แรก เธอจึงคิดว่าเธอจะแตกต่างจากพนักงานคนอื่น ๆ ในสายตาของเขา แต่เธอกลับคิดไปไกลโดยไม่คาดคิด เมื่อเทียบกับคนอื่น ๆ เธอเป็นเพียงผู้เดียวที่ได้รับการช่วยเหลือด้านการเงินจากมาร์คทุกเดือน เธอจึงคิดว่าพวกเขาจะมีความเชื่อมโยงกันไม่ท