บทที่ 604

ยิ่งคิดมือเรียวก็ยิ่งกระชับมือของแฟนหนุ่มให้แน่นขึ้น ราวกับกลัวว่าอีกฝ่ายจะจากหาย เห็นแบบนั้น ใบหน้าหล่อก็ยิ้มบาง แล้วผละมือออกจากแฟนสาว ทว่าก่อนที่โรลชูวจะได้ตั้งตัว เขาก็ดึงเธอเข้ามากอดไว้แน่น พร้อมกดวงแขนกระชับเอวบางไม่ปล่อย นัยน์ตากลมเบิกกว้างตกใจจนรีบคล้องคอหนาไว้เร็วควัน พลันแววตาคมก็เหลือบมองปฏิกริยาของร่างเล็กในอ้อมแขนพร้อมรอยยิ้มร้าย ๆ “ทำอย่างอื่นกันดีกว่า จนคุณหาเวลาไปเครียดกับเรื่องพวกนั้นไม่ได้เลยยิ่งดี” ฟังจบใบหน้าสวยก็กดซุกซบกับอกแกร่งอย่างเขินอาย ชินจินจึงพาเดินออกไป จนห้องกว้างกลับมาเงียบสงบอีกครั้ง ฮัน อี้เฉินเคยคิดว่า หากพาตัวเองเข้าไปสานสัมพันธ์กับลูกสาวคนใหญ่คนโตที่มีอิทธิพลล้นหลามได้ สักวันหนึ่งตนจะสามารถก้าวขึ้นอยู่บนจุดสูงสุดของอำนาจบนโลกใบนี้ได้ ทว่ากลับไปเคยคิดมาก่อนว่าฝันของตัวเองจะล้มเหลวกลางคันแบบนี้ ร่างสูงยืนมอง หยาง เฉียนเฉียนคุยกับพ่อของเธอด้วยใบหน้านิ่งขรึมต่างจากปกติ “พ่อคะ แล้วเราจะทำยังไงกันดี?” ทุกครั้งที่นึกถึงนังแรด ซอง อันยีที่มีหน้ามีตาในสังคมได้เพราะยืมมือคนอื่น ก็ทำให้ความอิจฉาริษยาในใจพุ่งพรวดขึ้นมาตลอด และเมื่อคิดถึงชีวิตหลังจากน