บทที่ 593

“เพราะผมทนเห็นคุณนั่งเหงาคนเดียวไม่ได้” ประโยคนั่นทำให้เธอชะงัก แล้วหันไปมองหน้าเขาทันที รอยยิ้มหวานกับแววตาอ่อนโยนยังคงอยู่บนใบหน้าหล่อ ไม่นานเสี่ยวเซียวก็กระพริบตาหันหน้ากลับมาทางเดิม พร้อมแค่นยิ้ม “ชู หยวนถ้าพูดแบบนั้น เดี๋ยวฉันก็เข้าใจผิดว่าคุณชอบฉันหรอก” “แต่ก็เป็นการเข้าใจผิดที่สวยงามนะ จริงไหม?” ร่างสูงยิ้มอย่างมีความหมาย พร้อมดวงตาเรียวสีน้ำตาลอ่อนที่วาววับ “ก็สวยงามจริง ๆ” เสี่ยวเซียวกัดริมฝีปาก “แต่ฉันมีคนที่ชอบแล้ว” พลันแสงที่สะท้อนในตาของชายหนุ่มก็วูบไหวไปนิด ทว่า ชู หยวนยังคงยิ้มและเอ่ยเสียงนุ่มทุ้มน่าฟัง “ไม่เป็นไร ผมแค่ชอบคุณ นั่นเพียงพอแล้ว” ร่างบางเลิกคิ้วมอง แล้วเอนร่างถอนหลังไปนิด “ชู หยวนนี่คุณล้อเล่นหรือจริงจังอยู่กันแน่?” อีกฝ่ายไม่ตอบแต่ถามกลับ “แล้วคุณคิดว่ายังไง?” “คุณแค่ล้อเล่น” เสี่ยวเซียวตอบทันควันโดยไม่ต้องคิด “แล้วก็นะ ฉันเป็นแฟนเซียวเหยา คุณจะมาชอบแฟนเพื่อนได้ยังไงกัน?” ได้ยินแบบนั้น ชายหนุ่มก็ก้มหน้าหัวเราะหึ “ผมช้าไปสินะ” แต่ว่าเสียงของเขาเบาเกินไป จน หยิง เสี่ยวเซียวต้องถามซ้ำ “คุณพูดว่าอะไรนะ? เมื่อกี้ฉันฟังไม่ทัน” แค่เสี้ยววินาที ชู หยวนก