บทที่ 396

“พี่สะใภ้ ทำไมคุณฉลาดอย่างนี้?” ลู เซียวเหยา ทำปากยื่นเพื่อขอความเห็นใจ “พี่สะใภ้คุณต้องเข้าใจนะว่ามันน่ากลัวแค่ไหน! คนแก่กว่า 10 คนเข้ามารุมล้อมผม มาถามผม แล้วก็ถามสมาชิกครอบครัวของผม ผมไม่เอาแล้ว พี่สะใภ้คุณรู้มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้น?” ลู เซียวเหยา ลุกขึ้นยืนด้วยความตื่นเต้นพร้อมกับร้องขึ้น “พวกเขาเข้ามาพูดที่ข้างหูผมคนแล้วคนเล่า ณ ตอนนั้นผมคิดว่าผมอยู่ที่ฟาร์มเป็ดเสียอีก ที่เป็ดนับร้อย นับพันพากันส่งเสียงร้อง แคว่ก ๆ ผมเกือบจะเป็นบ้าตาย” เขายังคงหวาดกลัวกับเหตุการณ์ที่ได้ไปประสบพบเจอมา ทัง โรลชูว เลิกคิ้วขึ้น “ฉันมีวิธีที่จะแก้ปัญหานั้นได้” “วิธีอะไรอย่างนั้นเหรอ?” “ก็แค่บอกไปว่านายแต่งงานแล้ว” ลู เซียวเหยา ถึงกับพูดไม่ออก เมื่อเห็นเขาตกตะลึงจนพูดไม่ออกไป ทัง โรลชูว จึงถามออกไปอย่างลังเล “นายคงไม่ได้บอกไปในทันทีว่านายยังไม่ได้แต่งงาน เมื่อพวกเขาถามนายหรอกใช่ไหม?” ลู เซียวเหยา หัวเราะอย่างขมขื่น “พี่สะใภ้ คุณนี่ช่างเป็นผู้หญิงที่ฉลาดจริง ๆ เลย” ทัง โรลชูว พูดไม่ออก ก่อนจะกรอกตาให้กับเขา “ฉันไม่ได้ฉลาดขนาดนั้นหรอก แต่นายน่ะโง่เองมากกว่า” “ผมไม่ได้โง่นะ! แค่ไม่ได้คาดคิดมาก่อนว่