บทที่ 337

ซอง อันยี ปาดน้ำตาออกจากหางตาของเธอและพูดกับ ทัง โรลชูว ด้วยเสียงอ่อนใจ “ชูวชูว อย่าทำให้พวกเรากลัวอย่างนั้นสิ เธอทำให้พวกเรากลัวถึงขั้นหัวใจวายตายได้เลยนะ” ทัง โรลชูว รู้ตัวว่าทำผิดเธอพยักหน้าอย่างว่าง่ายและพูดขึ้น “ฉันรู้ ต่อไปฉันจะไม่ทำอีกแล้ว” ซอง อันยี ยิ้ม ก่อนจะมองไปทาง เซิน โมเฟย เธอลังเลเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้นว่า “โมเฟย ความสัมพันธ์ของเราเป็นเรื่องระหว่างเราสองคน คุณไม่ควรไปให้ ชูวชูว ช่วย” “โอ้” โมเฟย ตอบรับอย่างแผ่วเบา ถ้าเธอไม่ได้ปฏิเสธเขาแต่แรก เขาก็คงไม่จำเป็นต้องเล่าให้พี่สะใภ้ฟังทุกอย่าง? เมื่อคิดถึงเรื่องนั้นเขาก็ได้แต่ถอนหายใจยาว เขาจ้องลึกลงไปในดวงตาของเธอก่อนจะพูดขึ้น “ที่คุณปฏิเสธผมเป็นเพราะคุณไม่ได้ชอบผม หรือเป็นเพราะคุณมีเรื่องอื่นให้คิด?” ทัง โรลชูว เอง ก็หันไปมองเธออย่างเงียบ ๆ ขณะ รอฟังคำตอบของเธอ เธอมองไปที่ ทัง โรลชูว ก่อนจะหันไปมอง เซิน โมเฟย และยิ้มแผ่วออกมา “ฉันไม่ปฏิเสธว่าฉันมีความรู้สึกที่ดีต่อคุณ แต่นั่นก็ไม่เพียงพอที่จะให้ฉันพยักหน้าตอบตกลงที่จะเป็นแฟนของคุณ อีกอย่าง ถึงแม้ว่าฉันจะชอบคุณมากแต่ฉันก็ไม่อยากให้คุณผิดใจกับครอบครัวของคุณเพราะฉัน ฉันคง