บทที่ 324

เมื่อเดินเข้าไปในห้องคนไข้ ลู ชินจิน ก็เห็น ทัง โรลชูว นอนอยู่บนเตียงของโรงพยาบาล ใบหน้าที่ซีดเซียวของเธอทำให้หัวใจของเขาเหมือนถูกมือบีบแรง ๆ เมื่อเช้าตอนที่เขาออกจากบ้าน เขาเห็นเธอนอนอย่างน่ารักบนเตียง แต่ตอนนี้เธอนอนหลับสนิทอยู่บนเตียงของโรงพยาบาล ภายในห้องเป็นแสงสีขาวซึ่งเมื่อกระทบใบหน้าของเธอนั่นก็ยิ่งทำให้สีหน้าของเธอซีด "พี่" เมื่อเห็นว่าพี่มาถึงแล้ว ลู เซียวเหยา ก็ลุกขึ้นยืนและเรียกเขา ลู ชินจินเดินไปที่ข้างเตียง เขาก้มลงมองใบหน้าของหญิงสาวที่ยังไม่ได้สติ เขาช่วยเธอจัดผมที่ยุ่งเหยิงและลูบไล้ผิวของเธอ นิ้วของเขาสั่นไปหมด เขาเคยสัญญาว่าจะปกป้องเธอไปตลอดชีวิต แต่เขาก็ยังปล่อยให้เธอเจ็บปวดซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาหลับตาเพื่อซ่อนความเจ็บปวดไว้ภายใน เขายืนอยู่ข้างเตียงและปล่อยความรู้สึกของความเศร้าออกมา นั่นเท่าให้ทั้งห้องเงียบสนิท หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ลืมตาขึ้น ทำให้เห็นความเย็นยะเยือกภายในรูม่านตาที่มืดมิด "กู โรลโรล อยู่ที่ไหน?" "ที่สถานีตำรวจ" ลู เซียวเหยา ตอบ "บอกสถานีตำรวจไปว่าอย่าให้ใครประกันตัวเธอได้" "เสี่ยวเซียวบอกพวกเขาแล้ว" "ฉันจะให้พวกเขา 'ดูแล' กู โรลโรล อย่างดี"