บทที่ 212

เมื่อเห็นร่างที่เหนื่อยล้าของเธอ ลู ชินจินก็เดินเข้ามาด้วยความกังวล และนั่งลงข้างเธอ เขาลูบผมยาวของเธอและถามเบา ๆ ว่า "เกิดอะไรขึ้น?" เสียงของเขาต่ำ ทุ้ม และแฝงไปด้วยมนต์ซึ่งดูเหมือนจะช่วยรักษาความเหนื่อยล้าของเธอ ทำให้เธอรู้สึกสบายใจและอบอุ่น ทัง โรลชูว ลืมตาขึ้นเล็กน้อยเพื่อมองเขา ลู ชินจิน สวมเสื้อผ้าธรรมดาโทนสีอบอุ่นทำให้เขาดูหล่อเหลา ทัง โรลชูว รู้สึกเสมอว่าผู้ชายจะหล่อเหลาเป็นอย่างมาก เวลาที่เขาไม่สนใจสิ่งที่เขาสวม ลู ชินจิน เป็นผู้ชายประเภทนั้นที่มีความงามที่ชวนให้หลงใหลมากกว่าความงามใดในโลกนี้ ยิ่งไปกว่านั้นแม้จะสวมเสื้อผ้าสีอบอุ่น ท่าทางเย็นชาอันเป็นเอกลักษณ์ของเขาก็ยังคงแสดงให้เห็น ทัง โรลชูว ตื่นตากับรูปลักษณ์ของเขาและอดไม่ได้ที่จะหัวเราะคิกคัก "หล่อมาก!" ริมฝีปากของ ลู ชินจิน โค้งเป็นรอยยิ้มขณะที่เขาพูดด้วยความรักว่า "ผมจะอยู่ ให้คุณมองผมตลอดไป" "ทำไมคุณดีกับฉันจังเลย" น้ำตาเอ่อคลอในดวงตาของ ทัง โรลชูว นอกบ้านหลังนี้หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้าทุกครั้งที่ต้องรับมือกับคนอย่างนั้น ไม่ว่าเธอจะกล้าหาญและฉลาดแค่ไหน แต่เธอก็เป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง บางครั้งเธอเปราะ