บทที่ 837

เมเดลีนยืนนิ่งอยู่ที่ประตูและมองไปยังชายที่ชี้ปืนมายังเธอ หัวใจที่ไม่อยู่กับร่องกับรอยของเธอเริ่มสงบลงอย่างช้า ๆ เจเรมี่กำลังเล็งปืนมาที่เธอและยังมีเลือดเปียกอยู่บนฝ่ามือของเขา ทั้งยังมีเลือดกระเซ็นติดบนเสื้อหนังสีน้ำตาลของเขาด้วย ดวงตาของเขาดำดิ่งราวกับกลางคืนที่มืดมิด พร้อมที่จะฆ่าและมีความอาฆาตพยาบาท ในขณะนี้ เขากำลังจ้องตรงไปที่เมเดลีนด้วยความโมโห เขาดูเหมือนปีศาจที่ผ่านการสังหารหมู่มานับหลายศพ ออร่าแห่งการสังหารเล็ดลอดออกมาจากทุกรูขุมขนของเขา ถึงกระนั้น เขาก็ยังดูหล่อเหลาสุด ๆ เมื่อเขาเห็นว่าคนที่เพิ่งเดินเข้ามาคือเมเดลีน ออร่าสีดำที่อยู่ด้านหลังดวงตาของเขาก็ค่อย ๆ หายไปเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม ดวงตาของเขาก็มีแต่ความดูถูกเหยียดหยาม “คุณมาที่นี่เพื่อดูว่าผมตายหรือเปล่าเหรอ?” เขาถามอย่างประชดประชันและค่อย ๆ เดินไปหาเมเดลีน “คุณเป็นภรรยาที่ดีสำหรับเฟลิเป้ คุณไม่เพียงแต่จ้างนักฆ่าจำนวนมากเพื่อมาฆ่าผม แต่คุณยังมาตรวจสอบด้วยตัวเองอีกว่าพวกเขาทำสำเร็จหรือเปล่า แต่ก็นะ ขอโทษที่ทำให้ผิดหวัง ผมยังมีชีวิตอยู่” เมเดลีนบอกได้เลยว่ามีความเข้าใจผิดอันใหญ่หลวงเกิดขึ้นระหว่างพวกเขา แต่เธอไม่ต้