บทที่ 76

มาเดลีนเห็นได้ชัดถึงประโยคสุดท้ายที่หลุดออกมาของเอวา มันจะต้องเป็นเหตุให้เจเรมี่ขุ่นเคืองอย่างมากเป็นแน่ ทันใดนั้นเจเรมี่โยนบุหรี่ทิ้งก่อนจะขยี้ดับมันด้วยเท้าในพริบตา จากนั้น เขาช่างดูเหมือนซาตานที่มาจากยมโลกฝ่ามืออันแข็งแกร่งคว้าตัวมาเดลีนเข้ามาไว้ในอ้อมแขน เอวา ที่สูญเสียการการประคองของมาเดลีน ล้มลงกับพื้นอย่างแรง “เอวา!” มาเดลีนตะโกนเรียกเพื่อนด้วยความกังวลขณะที่เธอพยายามวิ่งเข้าไปประคองเอวาขึ้นมา เจเรมี่เองไม่ปล่อยให้เธอได้ทำแบบนั้นเขาบังคับให้เธอเข้าไปในรถ ผู้ชายคนนี้เต็มไปด้วยความต่อต้าน “มาเดลีน นี่คือสิ่งที่คุณทำงั้นหรอ? คุณโกหกเพื่อนที่ดีของตัวเองว่าผมเป็นคนทำร้ายคุณแถมยังสร้างภาพว่าตัวคุณเองถูกเป็นเหยื่อนั้นเหรอ? เธอมันช่างหน้าเหลือเชื่อ” เจเรมี่มองตรงไปที่มาเดลีน ด้วยความโกรธราวกับว่าเขาพยายามแทงเธอให้เจ็บด้วยสายตาของเขา “สัญญาบ้าบอระหว่างเรางั้นเหรอ? ผมให้สัญญาอะไรกับคุณกัน? หยุดฝันเพ้อเจ้อสักทีได้ไหม?” เป็นอีกครั้งที่เขาลบคำสัญญาและข้อตกลงที่เคยทำไว้กับเธอในตอนนั้นทิ้งไป มาเดลีนไม่มีความคิดที่จะหวังให้เจเรมี่จดจำคำสาบานที่สวยงามเหล่านั้นอีกต่อไป ความทรงจำเหล่านั้