บทที่ 664

“ว่าไงจ๊ะ คนสวย มาเล่นกับพวกพี่สามคนดีกว่าไหมจ๊ะ? พวกพี่ไม่ทำอะไรรุนแรงหรอกนะ” พวกอันธพาลทำเป็นหมาหยอกไก่ในขณะที่สายตาอันหื่นกระหายของพวกมันจับจ้องไปที่ใบหน้าและเรือนร่างของเมเดลีน เมเดลีนหันไปมองผู้ชายสามคนตรงนั้นด้วยท่าทีขยะแขยง สายตาของเธอคมกริบและเย็นยะเยือก “ออกไปให้พ้น” ชายหาดกว้างใหญ่และปราศจากผู้คน เจเรมี่ซึ่งนั่งอยู่ตรงนั้นคาดไม่ถึงว่าจะได้ยินเสียงเมเดลีนแว่วเข้าหู เขาหันหน้าไปทางต้นเสียงเพื่อตั้งใจฟัง แต่เขาได้ยินเสียงอันหยาบคายของชายฉกรรจ์หลายคนแทน “ช่างเป็นท่าทีที่อาจหาญอะไรขนาดนี้!” “พอดีว่าพวกเราชอบคนสวยที่ปากกล้าแบบนี้ด้วยสิ!” “มามะ พวกเราจะทำให้คนสวยไปถึงสวรรค์เองนะ!” เมเดลีนจ้องมองไปยังพวกนั้นด้วยสายตาอันเย็นชา “อย่ามาแตะต้องตัวฉัน ไปไกล ๆ” อย่างไรก็ตาม ยิ่งเมเดลีนต่อต้านมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งทำให้อันธพาลขี้เมาสามคนนั้นคึกคักขึ้นเท่านั้น “ลินนี่?” ตอนนี้เจเรมี่มั่นใจได้แล้วว่านั่นคือเสียงของเมเดลีนจริง ๆ เขาไม่คิดว่าเมเดลีนจะอยู่แถวนี้ และไม่รู้ว่ามีพวกอันธพาลสามคนคุกคามเธออยู่ สายตาของเขาดำมืดลงขณะที่ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว เขารีบก้าวเท้าไปในทิศทางที่เสียงดังมา ต