บทที่ 489

แววตาของเมเดลีนไม่มีอะไรหลงเหลือนอกจากความเย็นชา ในขณะที่แววตาของเขากลับช่างแสนอบอุ่น “ถ้านายยังรู้จักผิดชอบชั่วดีอยู่สักนิดนะ เจเรมี่ นายก็ควรจะคืนลูกให้ฉัน” “เรื่องนี้เองเหรอที่เธออยากจะคุยกับฉัน?” เจเรมี่เผยรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความขมขื่น “แจ็คไม่ควรเสียพ่อของเขาไป เพียงเพราะว่าตอนนี้เขาได้พบกับแม่แท้ ๆ ของเขาแล้ว” “พ่อเหรอ?” เมเดลีนพูดจาเย้ยหยันใส่เจเรมี่ด้วยความเกลียดชัง “นี่นายไม่รู้สึกผิดอะไรเลยเหรอ เจเรมี่ นายไม่ได้ทำตัวให้ควรค่าแก่การเป็นพ่อของแจ็คเลย” “...” เจเรมี่ปิดปากเงียบ เมเดลีนเดินเข้ามาหาเขา ความเย็นชาได้แผ่ออกมาจากรูปร่างที่ผอมบางและสวยงามของเธอ ขณะที่เธอยืนอยู่ตรงหน้าของชายหนุ่มที่มีรูปร่างอันน่าหลงใหล “นายจำได้ไหมว่านายให้ฉันกินอะไร หลังจากที่นายหลับนอนกับฉันทุกครั้ง? ยาคุมกำเนิดยังไงล่ะ นายบอกกับฉันว่าผู้หญิงที่ร้ายกาจอย่างฉัน ไม่ควรค่าพอที่จะมีลูกกับนาย นายยังจำมันได้หรือเปล่า?” “...” เจเรมี่ถึงกับขมวดคิ้วกับการถามของเมเดลีน “ฉันเริ่มตั้งท้องกับนาย ตั้งแต่ตอนที่เมเรดิธแต่งเรื่องว่าเธอพยายามฆ่าตัวตายเพื่อหลอกล่อให้นายไปหาที่โรงพยาบาล ตอนนั้นฉันเองก็ไร้เดียงส