บทที่ 38

มาเดลีนกลับไปที่บ้าน เธอต้องการออกจากที่นี่ทันทีหลังจากที่เก็บเสื้อผ้าเสร็จแล้ว สายตาของเธอกวาดไปทั่วห้องเพื่อตรวจสอบความเรียบร้อยถึงสิ่งของจำเป็น เมื่อสายตาเธอสะดุดเข้ากับเสื้อผ้าเด็กบนโซฟาเธอก็อดไม่ได้ที่จะจับมันขึ้นมาถือไว้ในมือทั้งที่รู้สึกไม่พอใจ เมื่อเธอนึกย้อนไปว่าเจเรมี่เป็นคนที่ซื้อเสื้อผ้าเด็กเหล่านี้ให้กับเมเรดิธ เธอรู้สึกเจ็บปวดแปลบที่อก เธอสัมผัสท้องอ่อนๆของเธอที่พึ่งจะได้สามเดือน ราวกับน้ำตาหล่นออกมาที่มุมตาของเธอ ท้ายที่สุดแล้วมาเดลีน เช็ดน้ำตาของเธอออกอย่างรวดเร็ว เธอเกลียดตัวเองที่ล้มเหลวกับการดำเนินชีวิตตามความคาดหวังลมๆ​​แล้ง​​ๆ ผู้ชายคนนั้นโหดร้ายกับเธอมากแต่เธอก็ยังคงกังวลและโหยหาผู้ชายคนนี้​คนที่ต่อให้เธอตายเธอก็ไม่มีทางได้รับความรักจากเขาอีก! มาเดลีนเก็บเสื้อผ้าเด็กหอบมันลงไปชั้นล่าง ​เรื่องไม่คาดฝันมักเกิดขึ้นกับเธอเสมอ เจเรมี่และเมเรดิธยืนอยู่ที่ประตู เมื่อเธอเห็นเมเรดิธ​จับมือถือแขนเจเรมี่อย่างใกล้ชิด หัวใจของมาเดลีนก็เริ่มเจ็บแปลบราวกับถูกแทงด้วยเข็มนับล้านแทงซ้ำแล้วซ้ำเล่า “แมดดี้ เธอจะไปไหน?” เมเรดิธถามขณะกระพริบตาอย่างไร้เดียงสา เธอมองไปถุงที่มาเดล