บทที่ 332

ถ้างั้นหมายความว่าเมเรดิธไม่ใช่คนโปรดของเจเรมี่อีกต่อไปสินะ กลับกลายเป็นว่าคนที่เขาให้ความสนใจเป็นพิเศษตอนนี้เป็นคนที่ตายไปแล้ว… “คุณกำลังมองหาอะไรงั้นเหรอ? ให้ฉันช่วยหาไหม?” มาเดลีนเอ่ยถามขึ้นอย่างใจเย็น ในขณะที่เธอเห็นว่าเจเรมี่หยุดเคลื่อนไหวเหมือนจะบอกว่าเขาเพิ่งรับรู้ว่ามีใครบางคนที่ยังมีชีวิตอยู่อยู่ที่นี่ด้วย เขาลุกขึ้นยืนอย่างช้า ๆ รูปลักษณ์ที่สมบูรณ์แบบของเขาแปลกไปด้วยความเศร้าที่ไม่อาจบรรยายได้ปะปนไปด้วยความกลัวในขณะที่ดวงตาของเขา เต็มไปด้วยความดุร้ายน่ากลัวและรุนแรง เขาดูราวกับว่าเขากลัวว่าเขาอาจจะไม่สามารถกู้คืนบางสิ่งหรือหาบางสิ่งนั้นกลับคืนมาได้อีก มาเดลีนเริ่มสับสนมากขึ้นและเธอถามเขาอีกครั้งในขณะที่เดินเข้าไปหาเขา “คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม? นี่มันเกิดอะไรขึ้น?” “ผมจะไปส่งคุณที่บ้านตอนนี้” ในที่สุดแล้วเขาก็ยอมพูดออกมา แต่ไม่มีความอบอุ่นหรืออารมณ์ใด ๆ ที่สามารถสัมผัสได้ในน้ำเสียงของเขา มีเพียงความเย็นยะเยือกที่น่ากลัวแผ่ซ่านออกมาจากตัวเขา มาเดลีนได้ถูกพาตัวกลับมาส่งที่อพาร์ตเมนต์ ถ้าเป็นเมื่อก่อน เจเรมี่มักจะรอให้เธอเดินเข้าไปในตึกที่พักก่อนที่เขาจะจากไป แต่วันนี้ ทว่าเขา