บทที่ 329

อัตราการเต้นของหัวใจมาเดลีนไม่คงที่ในขณะนี้ แต่เธอแสดงสีหน้าประหลาดใจและสับสนออกมา เธอสบเข้ากับดวงตาดำของเจเรมี่ “ว่าไงนะ? คุณกำลังจะบอกว่าภรรยาเก่าของคุณยังไม่ตายงั้นเหรอ?” เธอขมวดคิ้วเข้าหากันก่อนจะหัวเราะออกมาเบา ๆ “นี่คุณกำลังสงสัยว่าฉันเป็นมาเดลีนอดีตภรรยาของคุณ อีกแล้วใช่ไหม?” เมื่อเสียงของเธอกดต่ำลง เจเรมี่หัวเราะออกมา สายลมกรรโชกแรงในฤดูใบไม้ร่วง พัดอย่างแผ่วเบาที่ดวงตาสีดำลึกลับของเขา เขามองมาเดลีนและพูดอย่างสื่อความหมายลึกซึ้งว่า “บางคนยังมีชีวิตอยู่ แต่ก็ตายไปแล้ว แต่บางคนตายไปแล้ว แต่ยังคงยังมีชีวิตอยู่” หลังจากที่ได้ฟังคำพูดพวกนั้นผ่านความเงียบ มาเดลีนยกยิ้มที่ริมฝีปากของตัวเอง “นี่คุณกำลังพยายามบอกฉันว่าภรรยาเก่าของคุณยังอยู่ในใจคุณนั้นเหรอ?” เธอไม่เพียงแค่หัวเราะออกมา แต่เธอยังประชดประชันในน้ำเสียงนั้นด้วย “ใคร ๆ ก็รู้ว่า มาเดลีนเป็นผู้หญิงที่คุณเกลียดที่สุด” “ทุกคนรู้งั้นเหรอ?” เจเรมี่ได้ยินคำเหล่านี้ขณะที่รอยยิ้มจาง ๆ แห่งการการประชดของเขารุนแรงกว่าของมาเดลีน ใช่ ทุกคนรู้ ทุกคนรู้ว่ามาเดลีนหลงรักเขาอย่างบ้าคลั่ง แต่ทว่า ใครจะรู้ว่าเขาเองก็หลงรักเธอไม่แพ้กัน