บทที่ 142
หลังจากที่เขาพูดอย่างนั้น มาเดลีนรู้สึกถึงความอบอุ่นที่หลังมือของเธอ
เจเรมี่จับมือเธอแน่นและบังคับให้เธอเซ็นชื่อ ‘มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด’ ในหน้าสุดท้าย
มันเป็นชื่อของเธอแต่อยู่ในลายมือของเขา
หลังจากที่เจเรมี่ทำเสร็จ เขาเหวี่ยงมือของเธอออกไปข้าง ๆ และดึงกระดาษออกไป เขามองไปที่ชื่อบนกระดาษและรู้สึกอึดอัดใจ ไม่เพียงเเค่นั้นเขาไม่รู้สึกโล่งใจเลยสักนิด แต่เขายังรู้สึกถึงน้ำหนักที่กดทับบางอย่างที่ผิดปกติอีกด้วย
เขาลดสายตาลงและมองไปที่มาเดลีนที่ยังคงนอนอยู่บนพื้น ใบหน้าของเธอซีดและมีน้ำตาในดวงตาของเธอ นอกจากนั้น ยังมีเลือดที่ริมฝีปากราวกับว่าเธอกัดมันแรงเกินไป เธอดูสะบักสะบอมและน่าสงสารมาก
เจเรมี่ขมวดคิ้ว “มาเดลีน มีอะไรจะขอไหม?”
“500,000 ดอลลาร์” เธอกล่าวโดยไม่ลังเล
หลังจากเจเรมี่ได้ยินเช่นนั้น เขาก็เย้ยหยันอย่างดูถูก “ดูเหมือนว่าจะเตรียมตัวมาแล้วอย่างดี ผมจะขอให้ใครโอนเงินเข้าบัญชีของคุณทันที”
หลังจากที่เขาพูดอย่างนั้น โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น
เมือเขากดรับโทรศัพท์ มาเดลีนได้ยินเสียงหวาน ๆ ของเมเรดิธจากอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ เธอได้ยินเจเรมี่ตอบเบา ๆ ว่า “โอเค ผมจะไปที่นั่นในอีกสักครู่”
คลิกเพื่อคัดลอกลิงก์
ดาวน์โหลดแอป Webfic เพื่อปลดล็อกเนื้อหาที่น่าสนใจเพิ่มเติม
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ
เปิดกล้องโทรศัพท์เพื่อสแกน หรือคัดลอกลิงก์แล้วเปิดในเบราว์เซอร์ของคุณ