บทที่ 1344

เจเรมี่ไม่ได้ตะโกนเรียกเมเดลีนเพราะกลัวว่าจะทำให้ไรอันรู้ตำแหน่งของเขา ไรอันเองก็ไม่ได้สังเกตว่าตอนนี้เจเรมี่กำลังเดินตามใกล้เข้ามา เขาเปิดประตูรถและสั่งให้เมเดลีนเข้าไป “เข้าไปในรถ ผมจะพาคุณไปหาเจเรมี่” เธอมองไรอันด้วยคิ้วที่ขมวดเข้าหากันอย่างมีคำถามและหันหน้าหนีอย่างไม่เต็มใจ อย่างไรก็ตามในจังหวะที่กำลังจะขึ้นรถ เมเดลีนก็เห็นเจเรมี่จากปลายหางตา เธอหันไปมอง ก่อนจะปรากฎรอยยิ้มประหลาดใจขึ้นบนใบหน้า เจเรมี่เองก็สังเกตว่าเธอเห็นเขาแล้ว เขาจึงต้องการบอกให้อีกฝ่ายแสร้งทำเป็นว่าไม่เห็นเขาเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ไรอันรู้ตัว แต่เมเดลีนตอบสนองเร็วว่าและเรียกเขาราวกับว่านี่เป็นสิ่งที่เธอทำเป็นประจำ “เจเรมี่!” เมเดลีนคลี่ยิ้มในขณะที่ร้องเรียกเจเรมี่ มรขณะเดียวกันเธอก็พยายามจะวิ่งไปหาเขา ในที่สุดไรอันก็รู้ว่าเจเรมี่เจอเขาเข้าแล้ว เมื่อเขาเห็นว่าเมเดลีนกำลังพยายามวิ่งไปหาอีกฝ่าย ไรอันจึงรีบคว้าข้อมือเล็กแล้วดึงเข้ามาหาตัวอย่างรวดเร็ว เจเรมี่ต้องการหยุดเขา แต่ทั้งสองกลับอยู่ห่างออกไป เขาจึงได้แต่เฝ้าดูเมเดลีนถูกไรอันจับกุมเอาไว้ “ไรอัน ปล่อยลินนี่นะ!” “อย่าพูดอะไรที่ไร้เดียงสาแบบนั้นสิ ฉันมา