บทที่ 1297

ไรอันดึงร่างบางกลับมา แต่เมเดลีนไม่สนใจว่าเขาอยากให้เธอดูอะไรอีกแล้ว สิ่งเดียวที่ต้องการรู้คือฌอนและเอโลอิสจะยังปลอดภัยดีไหม ถึงอย่างนั้นดูเหมือนว่าไรอันจะไม่ยอมปล่อยเธอไปง่าย ๆ เขารีบเชื่อมต่อโทรศัพท์กับหน้าจอบนรถจากนั้นภาพเหตุการณ์หนึ่งก็แสดงให้เมเดลีนเห็นตรงหน้าเธอ... ภาพคนทั้งสามกำลังคุยและวางแผนหลบหนีจากในห้องเมื่อวานนี้ ทั้งภาพและเสียงมันชัดเจนว่าเป็นพวกเขา เมื่อเห็นอย่างนั้นเมเดลีนก็รู้สึกชาไปทั้งตัว เธอรีบหันไปมองไรอันที่มีความมั่นใจมากอย่างไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง “คุณติดกล้องไว้ในห้องฉันเหรอ?” ไรอันแสยะยิ้มเฉยชาและเห็นสายตาหวาดกลัวของอีกฝ่าย “หลักฐานมันชัดเจนอยู่แล้วนะ ว่าคุณไม่ได้เรียนรู้จากความผิดพลาดของตัวเองเลย” เมเดลีนไม่คิดว่าไรอันจะติดตามทุกความเคลื่อนไหวของเธอขนาดนี้ แม้กระทั่งห้องซึ่งเป็นสถานที่ส่วนตัวของเธอเอง! หญิงสาวรู้สึกหนาวสั่นไปทั้งตัว เธอยกมือขึ้นอยากจะตบผู้ชายตรงหน้าแรง ๆ ทว่ากลับโดนอีกฝ่ายจับข้อมือเอาไว้แน่น นัยน์ตาของไรอันเต็มไปด้วยประกายความพอใจ ทว่าความพอใจนั้นกลับทำให้คนมองต้องหนาวเย็นไปถึงกระดูก “คุณอาจจะฉลาดนะเอวลีน แต่ผมก็ไม่ใช่คนโง่เหมือนกัน