บทที่ 1206

เมเดลีนจ้องมองไปยังไรอัน “คุณเป็นคนให้ข้อมูลพวกนั้นกับคนในเน็ตเหรอ?” “ผมแค่พูดความจริง” ไรอันเอ่ย “เจเรมี่เคยเป็นคู่รักกับลาน่าจริง ๆ นี่ ผมพูดผิดตรงไหน?” “หุบปาก!” เมเดลีนตะคอกด้วยความโกรธ “คุณและฉันรู้ดี ว่าทำไมสามีของฉันถึงต้องทำตัวสนิทสนมกับลาน่าในตอนนั้น! เขาเสียสละเพื่ออินเตอร์โพลตั้งเท่าไหร่ แต่คุณกลับอ้างว่าพวกเขาเป็นคู่รักกัน? หัวใจของคุณทำไมมันถึงได้เน่าเฟะขนาดนี้ไรอัน!” ไรอันไม่ใส่ใจกับคำตำหนิของอีกฝ่าย ก่อนจะพูดเตือนสติ “แทนที่จะด่าผมตรงนี้ เอาเวลาไปจ้างทนายดี ๆ ให้เจเรมี่ไม่ดีกว่าเหรอ?” เขายิ้มในขณะที่มองเมเดลีน ซึ่งยังคงจ้องมองมาที่เขาอยู่ “รอจนกว่าพวกเขาจะเปรียบเทียบลายนิ้วมือบนปืนที่ทิ้งไว้ในที่เกิดเหตุ เจเรมี่จะไม่มีวันสลัดความผิดออกไปได้ ฆาตกรรมชีวิตคนคนหนึ่งต้องชดใช้ด้วยชีวิต แม้ว่าผมจะให้ยาถอนพิษกับคุณทั้งหมด แต่คุณก็จะไม่มีวันรักษาเขาได้อีก” ภายใต้แสงจันทร์ รอยยิ้มของไรอันดูชั่วร้ายและมืดมนอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน เมื่อเห็นไรอันจากไปด้วยความมั่นใจ เมเดลีนก็นึกถึงบางสิ่งขึ้นมาในทันที ‘เมื่อกี้เขาพูดว่าอะไรนะ? ถึงแม้ว่าจะให้ยาทั้งหมดกับฉัน ฉันก็จะไม่สามารถช่วย