บทที่ 41

หลังจากที่เธอไม่สามารถยื่นอุทธรณ์ต่อศาลได้ มาเดลีนถูกบังคับให้ยอมรับหายนะที่น่าไร้สาระนี้ สามปีงั้นหรือ เธอหัวเราะอย่างขมขื่น ยังไม่รู้ว่าเธอจะมีชีวิตอยู่ได้จนถึงวันที่ลูกของเธอเกิดหรือไม่ มาเดลีนไม่ได้บอกเจ้าหน้าที่เกี่ยวกับการตั้งครรภ์ของเธอ เธอไม่ลืมว่าเธอถูกทำร้ายอย่างไรเมื่อเธอบอกพวกเขา อย่างไรก็ตาม ฝันร้ายของเธอคงอยู่กับเธอที่นี่ ในคืนนั้น มาเดลีนถูกแก๊งนักโทษหัวโล้นทุบตีอย่างโหดร้าย เธอไม่มีแม้เรี่ยวแรงที่จะต่อสู้กลับ นอกจากนั้น เธอยังถูกทรมานด้วยเนื้อร้ายที่คอยลุกลามเธอเป็นระยะๆ มาเดลีนเริ่มตัวสั่นด้วยความเจ็บปวด เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากขดตัวเป็นลูกบอลเพื่อป้องกันไม่ให้การกระทำเลวร้ายนั้นส่งผลต่อท้องของเธอ สถานการณ์แบบนี้จะเกิดขึ้นเป็นครั้งคราว โชคยังเป็นของเธอ พวกเขาไม่สามารถสร้างความกระทบกระเทือนแก่ลูกน้อยเธอได้ มาเดลีนแจ้งเกี่ยวกับเรื่องนี้สองสามครั้ง แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทุกคืนผ่านไปอย่างสิ้นหวัง มาเดลีนกัดฟันด้วยความเจ็บปวด เธออยู่รอดได้ด้วยกำลังใจและการตั้งมั่นคิดถึงชีวิตที่กำลังจะเกิดมาเธอต้องมีชีวิตรอดอยู่ในการเลี้ยงดูลูกในท้องของเธอ ‘เจเรมี่ คุณใจดำกับฉันม