บทที่ 364

“...” ชายคนดังกล่าวถึงกับเงียบ มาเดลีนค่อย ๆ รูดซิปหยิบเอาทิชชูจากกระเป๋าเสื้อวอร์มกันน้ำของเธอออกมา จากนั้น เธอก้มลงใช้นิ้วมือเพียงสองนิ้วคีบซองเงินนั้นขึ้นมา “นี่สรุปแล้วคุณได้โทรแจ้งตำรวจหรือเปล่า คุณนายมอนต์โกเมอรี?” เธอยิ้มออกมาเหมือนกำลังคุมเกมนี้อยู่ ดวงตาของเธอเปลี่ยนเป็นคล้ายกับพระจันทร์เสี้ยวที่ส่องสว่างเชิดฉายในคืนนี้ เอโลอิสจ้องเธอตาเขม็ง “รอก่อนเถอะวีล่า ตำรวจจะมาถึงที่นี่เร็ว ๆ นี้แน่นอน อย่าคิดแม้แต่จะมาเล่นลิ้นกับเรื่องนี้” “คุณควรปล่อยให้โอกาสลูกสาวสุดที่รักของตัวเองได้พูดเอาตัวรอดบ้างนะ” มาเดลีนเขย่าซองในมือของเธอ “ถ้ายังไงก็ต้องขอบคุณที่ให้หลักฐานกับฉัน และถ้าฉันเดาไม่ผิดฉันคิดว่าลายนิ้วมือของคนบงการเรื่องนี้คงจะยังอยู่บนซองจดหมายนี้อย่างแน่นอน” “...” “...” สีหน้าของชายคนนั้นหยุดนิ่งไปในขณะที่เขามองเมเรดิธโดยไม่รู้ตัว ในทางกลับกัน เวลาเดียวกันนั้นเองริมฝีปากเมเรดิธกำลังกระตุก คล้ายกับว่าตอนนี้เธอกำลังพ่ายแพ้ มาเดลีนยิ้มกว้างออกมาอย่างพึงพอใจเมื่อเห็นสีหน้าของคนพวกนั้น “คุณนายมอนต์โกเมอรี ณตอนนี้ สิ่งที่คุณจะทำได้ดีที่สุดก็คือจ้างทนายมาสู้คดีให้ลูกสาวของคุณไ