บทที่ 353

เมเรดิธตะลึงเมื่อมองไปที่ผู้หญิงตรงหน้าซึ่งเธอรู้สึกได้ถึงความพายแพ้ เธอตกใจมากเมื่อเห็นสายตาที่จ้องมองอย่างแหลมคมมันเต็มไปด้วยภาคภูมิใจที่จ้องกลับมาที่เธอ “เธอ… วีล่า เธอหมายความว่ายังไง? อดีตของฉันมันเกี่ยวอะไรกับเธอ?” “มันไม่เกี่ยวงั้นเหรอ?” มาเดลีนเอาหน้าตัวเองเข้าไปใกล้เธอมากขึ้น “ดูหน้าฉันสิ พูดความจริงออกมาโดยที่ไม่ขัดต่อความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของเธอสิ พูดได้ไหมว่าสิ่งที่เธอเคยทำในอดีตไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลย?” “...” เมเรดิธใจเต้นแรง ใบหน้าที่อยู่ตรงหน้าเมเรดิธทำให้เธอนึกถึงมาเดลีน ผู้หญิงที่ถูกเธอบังคับให้ตรอมใจตาย ดวงตาของเธอเปิดกว้าง ในขณะที่ร่างกายของเธอกลายเป็นหิน “เธอ … มาเดลีน…” มาเดลีนยิ้มออกมาอย่างสมเพชเมื่อเห็นสีหน้าที่แสดงออกเต็มไปด้วยความสะพรึงกลัวของเมเรดิธ “ทำไมล่ะ? เธอจำในสิ่งที่ตัวเองทำได้ในที่สุดใช่ไหม? จำได้ไหมว่าตัวเองไร้ยางอายแค่ไหนในการแต่งงานระหว่าง มาเดลีนและเจเรมี่ ที่เธอคอยตามติดตามรังควานทั้งสองในตอนนั้น? แล้วจำได้ไหมว่าได้ทำร้ายมาเดลีนไปแบบไหนบ้าง ทั้งสร้างอุบายมากมายทำให้เธอต้องตกเป็นเหยื่อและทำให้เธอต้องแบกรับภาระแรงกดดันทั้งหมดจนกระทั่งวันที่