บทที่ 310

มาเดลีนเดินมาได้ไม่ไกลนัก ก่อนจะยิ้มออกมาอยากอยู่เงียบ ๆ การแสดงที่ดูเหมือนว่าเธอได้ยอมแพ้พวกเขาเหล่านั้นมันประสบความสำเร็จตามแผนมาก ๆ และก็เพียงพอแล้วกับเรื่องวันนี้ มันทำให้เธอรู้แล้วว่าเจเรมี่สนใจใครมากกว่ากัน เจเรมี่เปิดประตูรถให้มาเดลีนเข้าไป มาเดลีนเข้าไปในรถและเห็นเมเรดิธระเบิดความโกรธออกมาหลังจากที่เธอใช้กระจกหลังส่องไปมอง เธอมีความสุขมากที่คิดถึงเรื่องนี้ หลังจากรถสตาร์ทเครื่อง มาเดลีนได้เอ่ยขึ้นอย่างหน้าเจื่อน ๆ ว่า “แม้ว่าฉันจะให้สัญญาว่าจะไม่ดำเนินความเรื่องคดีลักพาตัวต่อไป แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะฟ้องฉันแทนสินะ? คนผิดทำตัวเป็นคนถูก ฉันแบกรับความคับแค้นใจนี้ต่อไปไม่ได้หรอกนะ” “ผมจะไม่ยอมให้มันเกิดขึ้นเด็ดขาด” เจเรมี่สัญญา มาเดลีนมองเขาด้วยความสนใจ “คุณพยายามอย่างมากเพื่อเมเรดิธ” ดวงตาของเจเรมี่หม่นลง เขาอยากที่จะปฏิเสธมันออกมา แต่สุดท้ายแล้วเขาก็ไม่ได้พูดอะไร หลังจากที่เงียบไปสักพัก ดูว่าเขาจะคิดอะไรออก “จำได้ว่าคุณบอกผมว่ามีข่าวดีที่จะบอกผม ข่าวดีอะไร?” มาเดลีนเลิกคิ้วขึ้นก่อนจะยิ้มออกมาอย่างไร้กังวล “เรื่องนี้…” เธอพูดออกมาอย่างแผ่วเบา ก่อนจะมองไปที่ใบหน้าเจเรมี