บทที่ 216

ต้องเป็นเมเรดิธแน่นอนที่มาเจอแทนเนอร์ก่อนหน้า มาเดลีนรู้ดี แต่เธอไม่คิดว่าเจเรมี่เองก็คิดแบบนั้นเช่นเดียวกัน เขาเชื่อในตัวเมเรดิธจนตาบอดมาโดยตลอด มันเป็นเพราะเขาให้ท้ายเมเรดิธครั้งแล้วครั้งเล่าจนทำให้เธอเจ็บลึกมาก่อน หากเขาต้องการปกปิดเรื่องที่เมเรดิธทำจริง ๆ เหตุใดเขาจึงพยายามเป็นพิเศษโดยการขอให้มาเดลีนแกล้งทำเป็นว่าเธอเป็นใครในตอนนั้นเพื่อสืบหาข้อเท็จจริงจากแทนเนอร์ด้วย? มาเดลีนคิดว่าเจเรมี่จะกลับทันที แต่เธอไม่คิดว่าเขาจะตามเธอไปถึงที่ประตูอพาร์ตเมนต์ “ขอเข้าไปนั่งข้างในหน่อยได้ไหม?” เจเรมี่พูดออกมาเบา ๆ อย่างร้องขอ นี่ก็ดึกมากแล้ว มาเดลีนต้องการปฏิเสธคำขอนั้น แต่เธอเหลือบไปเห็นมือที่มีเลือดชุ่มออกมาอย่างน่ากลัวในตอนนี้ เธอตัดสินใจเปิดประตูเพื่อให้เขาเข้าไป ๅ “เชิญ” เธอไม่คิดว่าเธอจะรู้สึกแย่เมื่อเห็นเขาเจ็บ เธอแค่อยากได้ข้อมูลบางอย่างจากเขาเท่านั้น มาเดลีนนำชุดปฐมพยาบาลออกมา เธอมองเห็นชายคนนั้นนั่งเหม่ออยู่บนโซฟา เธอเดินเข้าไปหาเขาในเวลาต่อมา เจเรมี่ลดมือลงทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟานุ่มอย่างอ่อนแรง ระหว่างคิ้วของเขาดูมีความเศร้าโศกอย่างมาก เขาดูหดหู่ในเวลาเดียวกัน มาเดลีนไม่ได้